Ik ben ruimschoots op een leeftijd (bijna 70) dat ik vaker iets vergeet dan me lief is. Toch kan ik van de eerste auto’s die mijn vader kocht, nog feilloos de kentekens opsommen. Bijna zestig jaar geleden, maar ik ken ze nog: BD-42-36, GJ-94-99, 09-16-HL. Mijn eerste auto was in 1974 een tweedehands Fiat 850: 51-94-PX.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Maar als ik nu eigenwijs zónder boodschappenlijstje naar de supermarkt ga (“Ja joh, die paar dingen onthoud ik heus wel.”) kom ik steevast thuis zonder halvarine, stoofpeertjes of keukenrol. Kent u dat? Of je kunt niet op de naam komen van een ex-collega met wie je járen samenwerkte (“Onuitstaanbaar! Ik kan het hónderd keer zeggen maar nu ben ik het kwijt! Praten jullie maar gewoon door, het schiet me zo wel weer te binnen.”). En dat laatste gebeurt ook. De naam duikt op uit de diepe krochten van mijn brein.Hoe werkt dat? Je hersenen zoeken driftig en weten al globaal waar zo’n feitje ligt opgeslagen. Het lijkt op zo’n antieke opbergkast met tientallen laatjes.
Bij mij in de buurt in de binnenstad van Utrecht is een ouderwetse ijzerwarenwinkel. Daar kun je altijd terecht voor dat ene schroefje, boutje of moertje. Ze hebben het altijd in voorraad, maar moeten meestal wel een paar laatjes opentrekken voor ze het hebben gevonden. Zo werkt het ook in je hoofd. Je weet dat je het weet, maar je moet het juiste laatje vinden.
Ik herinner me een geinig moment in een aflevering van De Slimste Mens met tattookoning Henk Schiffmacher (71) als kandidaat. Ik vind hem een moedig man, want ík durf niet mee te doen aan die quiz. Ik weet best veel, maar ben te traag. En ik gok dat presentatoren Philip Freriks (79) en Maarten van Rossem (80) zelf ook niet mee durven te doen. Henk Schiffmacher heeft net als ik last van vergeetachtigheid en merkte snedig op: “Mijn geheugen is net een damestas. Het zit er allemaal in, maar je moet het wel kunnen vinden.” Ik vroeg het aan een hoogleraar die gespecialiseerd is in geheugenverlies. Ik wilde weten of ik me zorgen moest maken. M’n telefoon kwijt, sleutels, portemonnee. Het gaat maar door. Gekmakend.
Die professor was van mijn leeftijd en legde geduldig uit dat er verschil is tussen vergeetachtigheid, geheugenverlies en dementie. Hij stelde me gerust. Dingen vergeten of je sleutels kwijt zijn, is heel gewoon. “Je moet je pas zorgen maken als je de sleutels in het vriesvak van je koelkast terugvindt.” Toch betrapte ik mezelf er laatst op dat ik – op zoek naar mijn huissleutels – stiekem even in het vriesvak keek. Ze lagen er niet. Gelukkig maar.
Reacties, suggesties? Graag! (Scroll verder naar onderen om te reageren)
TV-presentator, journalist en schrijver Charles Groenhuijsen (69) laat zich graag inspireren door alles wat goed gaat in de wereld.
Reactie toevoegen
Reacties
Wat een herkenbaar verhaal , ik blijf er maar om lachen
Pffffff gelukkig dat meerderen er last van hebben ik begon me toch een beetje zorgen te maken ik ben nu 76 en ja er zit al veel in ons hoofd maar gelukkig begrijp ik dat er nog veel meer inpast we doen er wat langer over maar uiteindelijk komt het naar boven drijven gewoon actief blijven succes allemaal en blijf vooral genieten ☺️
Herkenbaar en werd gelijk als gevaarlijk bestempeld zoals je ben een gevaar op de weg, rijbewijs inleveren en naar een neuroloog, allerlei testen doen en dat nadat ik 2,5 jaar geleden te horen kreeg dat ik Alzheimer al 20.000 km zonder problemen met de auto gereden had zou ik nu opeens mijn rijbewijs moeten inleveren.
De menselijke hersenen worden vergeleken met een computer. Elke computer heeft een geheugen... Tegenwoordig véél meer dan vroeger, maar nog steeds niet oneindig.
Zo zie ik ook ons geheugen. Alles - letterlijk ALLES - wat je ziet, leest, leert, ervaart wordt opgeslagen op die harddisk. En hoe voller die raakt, des te trager wordt de computer omdat er enorm veel data doorgerekend moeten worden.
Hoe ouder we worden, des te voller onze harddisk en des te trager worden we in het terugvinden van de data.
Om ruimte op de harddisk te besparen, gooi je soms onnodige files weg - voor ons onbelangrijke of oninteressante feiten lijken ook verwijderd te worden. Oude telefoonnummers, automerken, nummerplaten ben ik allemaal kwijt, maar ik weet nog precies in welke box het enige paard, waar ik van afgevallen ben, stond en hoe ze heette. Hoe ik gevallen ben en door de slappe lach niet meer kon opstaan. Van de 51 klasgenoten van de lagere school ken ik nog 8 namen (3x Hans, 2x Marja, 1x Marga, Rinus en Agaat)... De rest..?? Van andere scholen..?? Collega's..?? Mensen hebben niet zo mijn interesse (ik heb ASS), dieren daarvoor des te meer.
Heerlijk artikel
Ik denk alsmaar
heb ik dat nou zóveel erger dan
mijn leeftijdcollega’s…Misschien zijn ze
nog in de ontkenningsfase🤔
u of jij draait er niet omheen
Top
10 punten voor Charles!
Hoe haal je het in je hoofd mij en andere mensen hiermee lastig te vallen in een woord schandalig groet
Ik ben 72 jaar oud en heb dezelfde problemen, maar het vervelendste is, dat je naasten je gelijk willen laten controleren door een neuroloog, met alle beste bedoelingen.
Zo herkenbaar, ben 75 en nu weer wat gerustgesteld.
aan Charles Groenhuijsen,
Grappig verhaaltje, maar was het niet Mw. Stemband (Annemieke Hoogendijk) die onlangs bij De Slimste Mens die grappige metafoor van de oude dames(grabbel)tas ter sprake bracht? Of citeerde zij toen óókl Schiffmacher?
Charles Groenhuijsen neen geen zorgen maken, heel menselijken niet aan leeftijd gebonden
Groet Sandra Rikkoert