'Klaarstaan voor mensen die het nodig hebben'

Advertorial

In 1972 begon Ingrid zich ellendig te voelen: nauwelijks energie, geen fut. Bloedonderzoek wees op een slecht functionerende schildklier. De internist haalde direct de cardioloog erbij – en de diagnose was duidelijk: te weinig schildklierhormoon vertraagt de hartslag, wat op termijn kan leiden tot hartfalen. ‘Mijn hart was uit de bocht gevlogen,’ zegt Ingrid over die tijd. ‘Een halfjaar heb ik niet kunnen werken. Dat was echt een heftige periode.’ De rust die nodig was Met medicijnen kreeg Ingrid de rust die nodig was, en na verloop van tijd ging het beter. 

Maar niet helemaal. Ze hield last van hartritmestoornissen – en dus moest ze toch weer in behandeling. Twee keer kreeg ze een cardioversie: met elektrische schokjes wordt dan een te snel hartritme omgezet in een normaal ritme. Best spannend zo’n ingreep, maar, zegt Ingrid: ‘Ik heb vertrouwen in mijn cardioloog, omdat hij met aandacht naar me luistert.’ Dankzij de behandelingen kan Ingrid haar leven grotendeels leiden zoals zij dat wil. ‘Ik ben dankbaar voor alle mogelijkheden die ik heb. Ik geniet van de mensen om mij heen en van mijn hobby’s,’ zegt ze. ‘Soms vraag ik me af waar ik het aan te danken heb dat ik nog zoveel kan.’ Levensreddend onderzoek Vandaag de dag helpt Ingrid als vrijwilliger op bijeenkomsten van de Hartstichting over nalaten en levensreddend onderzoek. ‘Mijn moeder zei altijd dat je moet klaarstaan voor mensen die het nodig hebben. Ik voel me onderdeel van de maatschappij, die ook veel voor mij mogelijk heeft gemaakt. 

Dan mag die maatschappij er best iets voor terugzien.’ Ook maakte Ingrid bij de notaris een testament op – met daarin de Hartstichting. ‘Als je niets vastlegt, laat je anderen achter met lastige vragen. Soms gebeuren er dingen die je niet gewild zou hebben. Mijn advies is: leg op tijd vast wat je wilt, en schuif dat niet voor je uit. Denk eerst zelf goed na en vraag dan hulp van deskundige, integere mensen van de Hartstichting.