Plus Magazine heeft een divers gezelschap van columnisten met boeiende en uiteenlopende levensverhalen. Hier vindt u elke maand de laatste columns!
De rechterlijke macht gaat gebukt onder een tekort aan mankracht. Daarom zou het een goede zaak zijn als mensen niet voor elk wissewasje naar de rechter zouden lopen. Helaas is er een verontrustende ontwikkeling aan de hand.
Toen ik 11 was, gingen wij voor het eerst naar het buitenland met vakantie, naar Frankrijk. We kampeerden met een grote tent. Mijn vader nam de leiding bij het opzetten van het reusachtige ding en het was maar goed dat er Franse buren te hulp schoten, want hij bracht er niets van terecht. Maar hij sprak wel Frans, dat kwam goed van pas. In die jaren spraken Fransen geen woord Engels of wat dan ook.
Onlangs bezocht ik Valke Vleug, een Belgisch wijndomein. Een feest voor de smaakpapillen, want uitstekende wijnen. Tevens een lust voor het oog vanwege schitterende moderne architectuur.
Mijn werk gaat vaak over verantwoordelijkheid nemen, over de regie over je eigen leven voeren, en over je niet laten leiden door de verwachtingen van mensen in jouw omgeving. Het klinkt prachtig, en in theorie is iedereen het er natuurlijk ook mee eens.
Niet verder vertellen, maar ik ben nogal een saaineus. Ik hou niet van gevaar. Ik ga nooit bungeejumpen, van steile hellingen skiën of aan zo’n fleurige vlieger van een berg springen. En nee, ik ga ook niet naar een cursus parachutespringen of diepzeeduiken voor senioren.
Mijn kleinzoon Mo en Jeff waren vriendjes vanaf hun 8ste jaar. Ze hadden elkaar op judo leren kennen. Ik was direct dol op Jeff. Een slim en blijmoedig kind. Een Surinaams-Marronjongetje dat geadopteerd was door de Surinaams-Chinese Audrey.
