Plus Magazine heeft een divers gezelschap van columnisten met boeiende en uiteenlopende levensverhalen. Hier vindt u elke maand de laatste columns!
Deze zomer wilde ik een reisje maken naar Engeland. Sinds 2 april 2025 heb je daarvoor een zogenaamde Electronic Travel Authorisation (ETA) nodig. Zo’n ETA moet je vooraf online aanvragen, wat volgens vrienden een fluitje van een cent zou zijn.
Een paar maanden geleden hoorde ik opeens mijn hartslag bonzen in mijn linkeroor. Wat was dat nou? Eerst dacht ik: het zal vanzelf wel weer over gaan. Mijn vrienden en ik klagen graag over onze huisarts die standaard zegt: “Kijk het eerst even twee weken aan”, maar eerlijk is eerlijk: meestal heeft ze wel gelijk.
Sinds ik niet meer kan hardlopen, zwem ik een paar keer per week. Dat schijnt goed te zijn voor de conditie, zelfs beter dan alles wat je voor de gezondheid op het land kunt verrichten. Ik trek een halfuur banen, precies een half uur, geen minuut langer. Betere zwemmers tellen banen, geen minuten, ze zwemmen twee kilometer in een uur.
Onlangs bezocht ik Valke Vleug, een Belgisch wijndomein. Een feest voor de smaakpapillen, want uitstekende wijnen. Tevens een lust voor het oog vanwege schitterende moderne architectuur.
Mijn werk gaat vaak over verantwoordelijkheid nemen, over de regie over je eigen leven voeren, en over je niet laten leiden door de verwachtingen van mensen in jouw omgeving. Het klinkt prachtig, en in theorie is iedereen het er natuurlijk ook mee eens.
Niet verder vertellen, maar ik ben nogal een saaineus. Ik hou niet van gevaar. Ik ga nooit bungeejumpen, van steile hellingen skiën of aan zo’n fleurige vlieger van een berg springen. En nee, ik ga ook niet naar een cursus parachutespringen of diepzeeduiken voor senioren.
Mijn kleinzoon Mo en Jeff waren vriendjes vanaf hun 8ste jaar. Ze hadden elkaar op judo leren kennen. Ik was direct dol op Jeff. Een slim en blijmoedig kind. Een Surinaams-Marronjongetje dat geadopteerd was door de Surinaams-Chinese Audrey.
