Op de e-bike van Oostenrijk naar Italië – en terug
Door het Oostenrijkse Karinthië en het Italiaanse Friuli lopen twee van Europa’s mooiste fietsroutes: de Drauradweg en de Ciclovia Alpe Adria Radweg. Op een e-bike langs turquoise meren en glooiende weilanden.
Het menu is eenvoudig. Er is keuze uit twee pastagerechten: lasagnette ricce met tomaat en buffelmozzarella of met San Daniele-ham en maanzaad, als een knipoog naar de Oostenrijkse buren. Het station van Chiusaforte in de Italiaanse regio Friuli, een gemeente met 683 inwoners, is nu een restaurant.
Lange kampeertafels staan naast de rails en geplukte bloemen met verschillende kleuren vrolijken de boel op. De pasta is heerlijk. Simpel, zonder poespas maar met de beste ingrediënten bereid, zoals Italianen dat als geen ander kunnen. De witte wijn smaakt goed, blij en voldaan als we zijn na zestig kilometer te hebben gefietst van Oostenrijk naar Italië.
Die ochtend zijn we bijtijds vertrokken vanuit Egg am Faakersee. Na een uitgebreid ontbijt in het hotel — wat is dat toch altijd een feest in Oostenrijk — maakten we kennis met Alfred Kotschat. Alfred spreekt naast Duits ook Engels, Sloveens en Italiaans. Hij heeft een indrukwekkend aantal wielerwedstrijden achter de rug. Alfred is onze begeleider en de enige die niet op een e-bike fietst. Wij houden het zeer ontspannen en schakelen ons motortje in zodra een heuvel in zicht komt.
Krekels en kikkers
Het is momenteel voorseizoen, en het is zonnig maar niet heet. De vele regen maar ook vele zonuren van de voorgaande maanden hebben de heuvels en bergen veranderd in een weelderige zee van vele tinten groen. Deze heldere lenteochtend, na ’s nachts met open ramen te hebben geslapen met het geluid van krekels en kikkers, smeekt om een actieve invulling.
De route die we volgen, is een etappe van de Ciclovia Alpe Adria Radweg. Dat is een traject van 416 kilometer van Oostenrijk naar Italië. De start is in Salzburg om over de Alpen uit te komen aan de Adriatische Zee in het Italiaanse Grado. De route is duidelijk aangegeven en onderweg zijn er volop plekken om uit te rusten met een lekkere ijskoffie of om op een terras te lunchen.
Na het wonderschone eerste deel, met glooiende weilanden vol wilde bloemen, bergen met watervallen en dorpen waar de tijd heeft stilgestaan, gaat het na het oversteken van de Italiaanse grens steil omhoog naar Coccau. In Tarvisio, een dorp van een paar straten rond de Heilige Peter en Paulus-kerk, lokt het terras van de paninoteca Commercio. Waar andere fietsers elf uur ’s ochtends niet te vroeg vinden voor een pint, houden wij het bij een caffè macchiato met ijsblokjes.
Spectaculaire route
Ook de volgende dag staat een sportieve begeleider voor ons klaar. Paco Wrolich heeft maar liefst vijf keer de Tour de France, één keer de Giro d’Italia en meerdere keren de Amstel Gold Race gereden en ook nog eens tweemaal aan de Olympische Spelen meegedaan.
Met Paco gaan we een deel fietsen van een ander langeafstandstraject, de populaire Drauradweg. Een route langs de rivier Drau van 510 kilometer, die in zeven etappes van Toblach in Zuid-Tirol naar Varaždin op de grens van Kroatië en Slovenië voert. Een spectaculair mooie route die van de Duitse Fietsersbond ADFC zelfs de volle vijf sterren heeft gekregen, iets wat in Europa maar vier keer voorkomt.
Vanaf de Faakersee steken we de Drau over en komen op een smal pad uit. De zon schijnt door het groene loof en de rivier stroomt voorbij in verschillende kleuren tussen grijs en groen. Vlinders fladderen rond de weidebloemen en waar je ook kijkt zie je altijd wel een bergtop. Als Randstadbewoner geniet ik volop van alle rust en ruimte om me heen.
In Velden is het tijd voor een koffiepauze. Een chique koffiepauze zelfs, want als we er dan toch zijn, waarom niet even Schlosshotel Velden binnengewipt? Een grand hotel dat al in 1890 openging, toen hier het toerisme op gang kwam.
Het stamhuis heeft een bijzondere gele kleur. “Dat is Schloss Schönbrunn-geel”, zegt Sacha Marx, de Duitse directeur van het hotel. Met zijn strak gesneden pak en zijn onberispelijk getrimde houthakkersbaard lijkt hij meer op een barista in een hippe koffietent dan op een general manager van een vijfsterrenhotel. Sacha is pas 43 en zorgt ervoor dat het hotel ook een jong publiek aanspreekt.
Turquoise water
Aan het water van het meer is het terras van restaurant Seespitz een zalige plek. Water dat volgens Sacha al naar gelang de seizoenen van kleur verandert. “Zelfs in de winter is het hier prachtig, als je ’s ochtends langzaam de mist ziet optrekken.”
Opnieuw valt op hoe voorkomend de bediening is. Water wordt telkens bijgeschonken en de ober laat ons weten dat het water in alle meren van Karinthië van Trinkwasserqualität is. Om er gehaast aan toe te voegen dat de karaf op onze tafel er niet mee gevuld is.
Wanneer we uitkomen bij de Wörthersee, het grootste meer van Karinthië, lijkt de kleur van het water op gezichtsbedrog, zo onvoorstelbaar turquoise als het is. Schepen, versierd met vlaggetjes, liggen er voor anker en wachten op passagiers voor een tochtje.
Wij bestellen in Villa Lido een pizza uit de houtoven. De Italiaanse invloed van de zuiderburen is overal voelbaar. Volgens Paco lijken Karinthiërs zelfs op Sicilianen. “Ook wij doen het ‘piano’ aan in het leven en laten ons niet zo snel gek maken.”
Na de lunch treinen we terug, met onze fietsen aan boord, om ’s middags Villach te bezoeken, na hoofdstad Klagenfurt de tweede stad van de deelstaat. Onze reis door Karinthië en Friuli sluiten we af in de Villacher Brauhof, waar al sinds 1858 bier wordt gebrouwen.
Met grote pullen bier die door vrouwen in lederhose op tafel worden gezet, proosten we op een geslaagde fietsvakantie. En hoe beter een reis in Oostenrijk te beëindigen dan met goede burgermanskost. Van de heerlijke Schweinsbraten mit Servietten Knödel und Sauerkraut die op tafel komt, slaat de calorieteller weliswaar op tilt, maar dat verbranden we wel weer op onze fietsen.
Land van meren & zon
In Oostenrijks meest zuidelijke deelstaat vind je 1270 meren. Niet vreemd dus dat Karinthië het ‘land van water’ wordt genoemd. Van al die meren zijn er ongeveer tweehonderd zwembaar. Door de geringe stroming, gebrek aan wind en het grote aantal uren zon kan ‘s zomers de temperatuur van het water oplopen tot wel 28 graden. Met 19 vierkante kilometer is de Wörthersee het grootste meer.
Met zijn typische turquoise kleur doet het meer denken aan de Caribische Zee. Het hoogste meer, de Gradensee, ligt op 2488 meter hoogte en is tien maanden per jaar bevroren. In Nederland is de Weissensee heel bekend, want daar wordt al dertig jaar de Alternatieve Elfstedentocht verreden.
Karinthië praktisch
Villach ligt op ruim 1100 kilometer van Utrecht. De dichtstbijzijnde luchthaven is in Klagenfurt, dat wordt aangevlogen via Wenen met Austrian Airlines. Vanwege de ligging heeft Karinthië de meeste zonuren van Oostenrijk en is het er ’s zomers warmer. De temperatuur kan makkelijk oplopen tot 30 graden.
Reisorganisaties als Fitál, Eigen-Wijze Reizen, Kras en Pharos Reizen bieden georganiseerde fietsvakanties in Karinthië aan. Meer informatie vind je op www.fietsen.karinthie.com. Kijk ook op www.turismo.fvg.it, www.alpe-adria-radweg.com, www.drauradweg.com en www.austria.info/nl.
Liever wandelen dan fietsen door Karinthië? Ga naar https://www.plusonline.nl/oude-artikelen/een-zonnige-wandeltocht-door-karinthie
- Plus Magazine