Wilt u straks wél of niet gereanimeerd worden? Wie mag namens u beslissen? Zulke zaken legt u vast in een wilsverklaring en daar zijn duidelijke spelregels voor.
Het kan helaas nog een bron van discussie en verwarring zijn: de wilsverklaring. Want wie mag er straks beslissen over medische handelingen als u dat zelf niet meer kunt? Uw partner? Uw kinderen? Iemand anders? En hoe weet de behandelende arts wat uw wensen zijn.
Veel mensen gaan naar de notaris met het idee om zaken voor later goed te regelen. Dat kan in dan in een testament, maar dat document bepaalt alleen wat er moet gebeuren ná uw overlijden. Sinds enkele jaren is daar het levenstestament aan toegevoegd. Daarin regelt u de zaken voor het geval u zelf geen beslissingen meer kunt nemen, bijvoorbeeld bij dementie. Dat maakt dit levenstestament een zeer uitgebreide volmacht, waarmee naasten bijvoorbeeld kunnen helpen met de verkoop van het huis, belastingaangifte kunnen doen, zorg aanvragen en betalen et cetera.
Het levenstestament biedt ook ruimte om behandelwensen vast te leggen en daar gaat het vaak mis. Want in dat geval is er geen sprake meer van een volmacht (voor zaken), maar een wilsverklaring (voor behandelingen) en daarvoor gelden andere spelregels.
De belangrijkste daarvan is, dat u behandelwensen met de behandelaar dient te bespreken en eventueel op moet laten nemen in een medisch dossier. Alleen een volmacht of een levenstestament is niet genoeg.
Daarom heeft de Patientenfederatie Nederland een handige wegwijzer Wilsverklaringen gemaakt. Die kunt u hier gratis downloaden (pdf)