Wie weet raad: we missen onze puber-kleinkinderen

Mijn vrouw (74) en ik (77) hebben jarenlang veel opgepast op onze kleinkinderen. Bij ­ voetbal en hockey stond ik langs de lijn, we deden eindeloos spelletjes, er waren logeerpartijen in de vakanties. Nu zijn het pubers (14 en 16). We passen niet meer op en zelf langskomen doen ze niet. We zijn ze kwijt. Zo verdrietig. Hoe kunnen we in hun ­leven blijven? Naam en adres bij de redactie bekend

Verkering

Uw kleinkinderen zijn aan het ­puberen. Ineens zijn opa en oma niet meer belangrijk. Vriendjes en vriendinnetjes wel. Laat ze gaan, want hoe meer u aan ze trekt, des te harder lopen ze weg. Mijn moeder zei altijd: “Zo gauw ze verkering krijgen, komen ze terug.” En ze heeft gelijk. De mooie momenten bij u zijn ze echt niet vergeten. En mochten ze toch langskomen: wees blij, blijf positief, maak geen verwijten. Succes!
Lammy Hoevenberg (57), Meppel

Midgetgolfen

Mijn man en ik ervaren hetzelfde met onze kleinkinderen. Ik denk dat het ook de tijd is: de kinderen zijn erg druk op internet en sociale media en leeftijdgenoten zijn erg belangrijk nu. Ik verwacht – en hoop – dat het contact als ze wat ouder zijn weer beter zal worden. Misschien kunt u een leuk uitje voorstellen? Midgetgolfen of bowlen?

Ik ben laatst met mijn oudste kleinkinderen van 17 en 14 jaar een dagje uit geweest. Dat was supergezellig, en zulke momenten koester ik. Misschien helpt het om uw verwachtingen wat bij te stellen. Ik probeer dat zelf ook, al kost het me moeite.
Ingrid Bakker (65), Baarn

Initiatief nemen

De kinderen zijn op een leeftijd ­waarop vrienden, sociale media, school en sport voorrang krijgen boven het contact met opa en oma. Maar als u wat gaat mankeren, ­ zullen ze er vast voor u zijn. Wij zien dit ‘kwijtraken’ ook in onze ­omgeving. En daarom nemen wij zelf het initiatief richting onze puber-kleinkinderen. We sturen ze appjes, nemen ze af en toe mee naar een speciaal restaurant of een bijzonder evenement. Reuzegezellig! We blijven op deze manier toch betrokken bij hun leven.
Anny Ruesink (74), Amersfoort

Groepsapp

U schrijft dat u uw puber-klein-­kinderen ‘kwijt’ bent. Eigenlijk maakt deze zin me boos. U hebt een band met ze opgebouwd en die band kunt u verstevigen en vast­houden door te vragen wanneer ze moeten sporten. Ga naar wedstrijden, bel om te vragen hoe het is ­afgelopen, vraag hoe het op school gaat en maak een groepsapp en app met hen. Niet te vaak, want dan wordt u weer ­teleurgesteld omdat ze niet ‘genoeg’ reageren. Verwacht niet te veel van hen, maar hou contact.
Hennie Lutjes (72), Langelo

Wat vindt u?

Mijn vader weigert hulp
Mijn vader (93) woont alleen. Hij weigert thuiszorg. De enige die hem mag verzorgen, ben ik. Enig kind, enige dochter (62). Hij wil geen maaltijden uit de supermarkt, geen hulp in de huishouding, geen wondverzorging. Hij wil alleen mij. Dat is voor mij uiteraard een onmogelijke opgave; ik red dit niet. Woest word ik ervan. Hoe doorbreek ik zijn halsstarrigheid?

Hebt u een advies voor deze Pluslezer? Of wilt u zelf een probleem voorleggen? Stuur uw reactie met uw volledige naam, leeftijd en woonplaats vóór 1 februari naar: Redactie Plus Magazine, Postbus 44, 3740 AA Baarn (of naar redactie@
plus­magazine.nl) o.v.v. ‘Vader weigert hulp’ of ‘Wie weet raad?’. Misschien staat uw brief dan binnenkort in deze rubriek.