Afgelopen Prinsjesdag zag heel Nederland hoe prinses Beatrix stralend naar haar zoon zwaaide, die in de Glazen Koets voorbijkwam. Ze blaakte van gezondheid. Beatrix hoeft alleen nog dingen te doen die ze leuk vindt. Welke zijn dat?
Oppas-oma zijn
Als oma haalt Beatrix in wat ze als moeder heeft gemist. Zelf worstelde ze met het werkend moederschap. Ze vond dat ze te weinig thuis was voor haar jongens. Met haar kleinkinderen krijgt ze een tweede kans en daar geniet ze met volle teugen van.
Haar oude vriend Ruud Lubbers zegt hierover in de biografie Beatrix: dwars door alle weerstand heen van Jutta Chorus: “Ze heeft de bladzijde van de overleden Claus en haar ouders omgeslagen. Er brak een nieuw leven voor haar aan. Dat van de bloei en het geluk.” Een andere vriend, de schrijver Geert Mak, spreekt in datzelfde boek: “Haar gezicht is nu ontspannen, open. Ze is gelukkig met haar kleinkinderen en schoondochters. En al is haar een groot drama overkomen, ze is uit haar eenzaamheid verlost.”
Hij doelt op het ongeluk van haar zoon Friso, die op 17 februari 2012 in coma raakte na een ski-ongeluk. Sindsdien hebben zijn dochters Luana en Zaria een speciaal plekje bij Beatrix. Friso lag anderhalf jaar in coma. Tot zijn overlijden logeerde ze elk weekend bij Luana en Zaria in Londen. Ook nu is ze vaak in Londen om op haar kleindochters te passen.
Beeldhouwen
Beatrix heeft een levenslange hobby die niet gebonden is aan leeftijd en waar ze zeker nog geen afscheid van heeft genomen: beeldhouwen. In een ander leven zou ze van deze hobby haar beroep hebben kunnen maken, zo begaafd is ze. Beeldhouwster Katinka van Rood, die haar vanaf haar 10de les gaf, zei in 1955 in de Haagse Post: “Prinses Beatrix is een buitengewoon pientere leerling. Ze heeft een uitgesproken talent en een verbluffende feeling voor het materiaal.” Beatrix’ beeldje Jantje Beton uit 1973 is beroemd. Het origineel is te bezichtigen in Madurodam, maar overal in Nederland staan kopieën. Ook de ‘koppen’ die ze van haar zoons maakte toen ze klein waren, zijn indrukwekkend. Daarnaast kan Beatrix goed tekenen, een talent dat haar zoon Constantijn van haar heeft geërfd. Tien jaar geleden kwamen schetsen boven tafel die zij en haar zusje Irene als kind hadden gemaakt toen ze met vriendinnetjes kampeerden bij een Limburgse boer. Vergeleken bij Beatrix’ trefzekere tekeningen van koeien en paarden waren Irene's tekeningen uiterst onbeholpen. Gelukkig was Irene beter in ballet. Als studente maakte Beatrix geestige portretten van studiegenoten. De Telegraaf publiceerde ooit trots een tekeningetje waarin een studentenjongen lui met zijn benen op tafel De Telegraaf leest, in zijn hand een sigaret.
“Ze heeft een enorme opmerkingsgave en vergeet niets”, zei Katinka van Rood in 1958 in Libelle. “Ze heeft, wat ze noemt, intelligente handen.” Na even nadenken voegde ze eraan toe: “Alles wat ze doet, doet ze goed.” Waarvan akte, zou Eva Jinek zeggen.
Op vakantie in Toscane
Rocco dei Draconi heet de villa in het Italiaanse dorpje Tavarnelle Val di Pesa. Het verhaal gaat dat Beatrix het huis in 1975 voor slechts een goede kop koffie kreeg van een Italiaanse vriend, die een eigen villa heeft in de buurt. Nu is het huis een gezamenlijk bezit van haar zoons. Er zijn 22 kamers en vergezichten vol wijnranken, abdijen, kapelletjes en wijnboerderijen. Beatrix vliegt er geregeld heen met vertrouwde gasten, onder wie Mabel en haar dochters en oud-leden van haar hofhouding. Daartoe behoort bijna altijd Miente Boellaard, schoondochter van verzetsheld Pim Boellaard. Zij was sinds 1982 Beatrix’ hofdame en kent haar als geen ander.
Hoe bijzonder Boellaard voor Beatrix is, bleek toen Beatrix haar toestemming gaf mee te werken aan de biografie van Jutta Chorus. Boellaard mocht vrijuit vertellen. Zelfs dat Claus ‘een gebruiksaanwijzing’ had, omdat hij ‘lichtgeraakt’ en ‘bits’ kon zijn. Gevraagd naar haar persoonlijke band met Beatrix zei Boellaard alleen dat ze ook weleens over andere dingen spraken: “Zoals over series en films over de koninklijke familie waar niets van klopt, met hoofdrolspelers die niet lijken of niet kunnen acteren. Daar lachen we dan samen over.” Het is not done prat te gaan op vriendschap met de Oranjes; dat wordt gezien als snoeven. Maar Boellaard vliegt geregeld mee in het regeringsvliegtuig naar Toscane.
Skiën in Lech
Of Beatrix dit jaar gaat skiën, valt nog te bezien, maar vorig jaar stond ze in ieder geval nog op de lange latten. Op 28 februari 2017 meldde De Telegraaf dat prinses Beatrix een week lang had genoten van de wintersport in Lech. Skiën is voor Beatrix bijna zo natuurlijk als lopen. Als baby ging ze al met haar ouders mee op wintersport. Haar babymelk werd toen speciaal aangevlogen uit Holland. Als peuter kreeg ze haar eerste skiles en als schoolkind was ze een snelheidsduivel, zoals de Nederlandse fotografen tot hun ellende ervoeren. Op haar 11de skiede ze snoeihard langs de plek die hun was aangewezen om hun werk te doen. Met de mogelijkheden van die tijd konden ze toen nauwelijks foto’s van haar maken. Daarna verstopte ze zich achter een skihut en riep: “Ga mijn moeder maar fotograferen!” Een slimme fotograaf wist haar over te halen toch te komen poseren. Zijn eerste argument was een reep chocola, zijn tweede de mededeling dat zijn zoontje hem miste en dat hij pas naar huis kon als zij meewerkte. Dat hielp. Beatrix ging braaf voor de camera’s staan en gaf de fotograaf de reep chocola terug voor zijn zoontje.
Claus was opgegroeid in Afrika, waar weinig sprake was van wintersport. Toen hij zich met Beatrix verloofde, vroeg hij een bevriende skileraar in Lech of die hem wilde leren zijn vrouw bij te houden. Maar zo goed als Beatrix is hij nooit geworden. Anders dan hun zoons, die net als Beatrix op de ski’s stonden sinds hun peutertijd.
Dit artikel is eerder verschenen in Plus Magazine januari 2018. Nog geen abonnee van Plus Magazine? Abonnee worden doet u in een handomdraai!
- Plus Magazine