Veel mensen vinden dat onze taal aan het verloederen is. Ze ergeren zich aan taalfouten als 'die meisje' en 'me moeder', maar ook aan straattaal, chatgesprekken en het massale gebruik van Engelse woorden.
Dat blijkt uit onderzoek onder het MAX Opinie Panel.
'Kort, slordig en vol fouten'
“Als iemand zegt ‘hun vinden’, dan moet ik me echt inhouden om hem of haar niet te verbeteren”, zegt Jory de Greef-de Rijcke (79) uit Almaar. Zij behoort tot de grote groep ouderen die vindt dat de Nederlandse taal verloedert. “Vroeger kon je nog weleens een mooie zin maken van drie of vier regels. Daar kon ik echt van genieten, maar hoef je nu niet meer mee aan te komen. Het is allemaal kort, slordig en vol fouten.”
Astrid de Boer (62) herkent die ergernissen. “Dan hoor je mensen zeggen ‘een aantal kinderen zijn’ in plaats van ‘een aantal is’. Tenenkrommend. Of allerlei stopwoordjes van de straat. Dan noemen jonge mensen bij ons op kantoor iets leuks ‘vet’. Wat een walgelijk woord. Echt, ik kan me zo ergeren aan wat ik aan taal tegenkom.”
'Begrijpelijke ergernis'
Het is volgens taalkundige Jan Stroop (79) begrijpelijk dat vooral ouderen ervaren dat onze taal verloedert en dat dit een vervelend gevoel oproept: “Taal is het eerste dat je leert op school. De generatie die nu ouder wordt, heeft er veel moeite in gestoken om zich alle regeltjes eigen te maken. Als die er dan opeens niet meer zo toe doen, geeft dat een gevoel van buitengesloten worden, niet meer meetellen.”
'Van alle tijden'
Toch bestaat taalverloedering volgens Stroop helemaal niet. Taal verandert, dat is van alle tijden, zegt hij. Taalkundige Marc van Oostendorp voegt hieraan toe: “Wist je dat Anne Frank in haar dagboeken al ‘hun hebben’ gebruikte? Dat was een van de eerste vindplaatsen, driekwart eeuw geleden geschreven. En P.C. Hooft, toch ook niet de minste, had het in de 17de eeuw al over ‘me moeder’.”
Bron: MAX Vandaag