Mijn beste vriendin heeft een demente partner die twintig jaar ouder is. Ze verzorgt hem uitstekend en doet gezellige dingen met hem. Onlangs heeft ze een nieuwe man ontmoet en zijn ze verliefd op elkaar geworden. De kinderen van haar partner zijn erachter gekomen en maken haar het leven moeilijk, tot aan een rechtszaak toe. Haar vriend is haar houvast en heeft geduld. Door hem kan ze de zware mantelzorg aan. Maar ze is door deze affaire ook vrienden kwijtgeraakt en voelt zich door veel mensen in de steek gelaten. Hoe denkt u over dit dilemma?
Extra ballast
Voor uw vriendin: vrienden kwijtraken en familieproblemen op de koop toe, dat is bijzonder, toch? Wat zit hierachter? Is de familie bang dat het al te serieus wordt en dat uw vriend ‘hun’ erfenis opstrijkt? En die ‘vrienden’, hebben zij al aangeboden om samen met u de zorg van ‘hun goede vriend’ op zich te nemen? Tot in lengte van dagen? Lieve mevrouw, blijf sterk, ook met deze extra ballast. Doe waar u zich het beste bij voelt. Jammer dat u met dit soort mensen opgezadeld zit.
Joke Broekhuizen (60), Gelderland
Nooit goed
Mijn inmiddels overleden man was MS-patiënt. Ik heb hem jarenlang thuis verzorgd. Hij werd steeds afhankelijker van mijn hulp. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt toen er een plek voor hem was in een verzorgingshuis. Die beslissing was niet gemakkelijk, maar mijn twee kinderen stonden gelukkig achter mij.
In die tijd heb ik ook een relatie gehad en hij ging met mij mee op bezoek bij mijn man, heel gezellig. Niemand kan zich inleven in zo’n situatie als je het zelf niet hebt meegemaakt. Ik kan deze vrouw alleen maar een hart onder de riem steken. Cijfer jezelf niet weg, denk aan jezelf en trek je niets aan van ‘de mensen’.
Ria Aretz-Peters (66), Geleen
Meer geluk, betere zorg
Mantelzorgen vergt extreem veel van de partner. Het is een situatie waarin geluk ver te zoeken is. Als er dan – meestal toevallig – iemand op je pad komt, is de behoefte heel groot om dat geluk te omarmen. En juist dát geluk kan ervoor zorgen dat de mantelzorger de taak nog beter kan uitvoeren! Vragen die degenen die dit veroordelen, aan zichzelf dienen te stellen: Waarom mogen mensen niet op hun eigen manier verantwoordelijk zijn voor hun geluk? Zou ik niet hetzelfde doen? Besef ik eigenlijk wel voldoende dat van een partnerrelatie al zo lang helemaal geen sprake meer is vanwege de ziekte?
Frea Plantinga (66), Venray
Geluk
In mijn werk als geestelijk verzorger in een verpleeghuis ben ik dit soort situaties vaak tegengekomen. Er waren zelfs mensen die hun nieuwe partner meenamen op bezoek bij hun demente partner. Dus zo kan het ook! Op een keer zei een echtgenoot van een demente partner tegen mij: eigenlijk ben ik weduwnaar met een partner. Maar: kinderen kunnen daar veel moeite mee hebben en dat is vooral omdat het hen ontbreekt aan empathisch vermogen. Daarom moet je daar voorzichtig mee omgaan, de nieuwe relatie als een cadeautje zien.
Ria Verheul (68), Bergen op Zoom
