Mijn passie: sneeuwkamperen in de vrije natuur

‘De stilte. Die enorme stilte. Het licht, de verlatenheid en het feit dat je volkomen op jezelf bent aangewezen. De tent opendoen en uitkijken op een witte wereld waarin je uitsluitend dierensporen ziet. Sneeuwkamperen verstilt. Je komt tot jezelf. Ik ben er eigenlijk min of meer per ongeluk mee begonnen. Tijdens een kampeertocht werd ik op een ­ochtend in de sneeuw wakker en was overdonderd door de schoonheid. Vanaf dat moment ben ik het gaan opzoeken. Ik heb alles bij me om in barre omstandigheden te kunnen overleven. Zeker in Noorwegen is het één groot gevecht tegen vocht en kou.”

Beschutting

‘Ver voordat het donker is, moet je beginnen met ­beschutting zoeken. Is er geen rots of boom in de buurt, dan graaf je een kuil om de tent in te zetten. Daarna sneeuw smelten voor drinkwater. Ik ben volkomen op mezelf aangewezen, moet vertrouwen op mijn eigen kunnen. Het is heel ­basaal en daar houd ik van. Of ik het koud heb? Nee, meestal niet. Nou, misschien soms een klein beetje. Als het min twintig is. Maar als het dan weer ochtend wordt met dat gedempte licht en die volkomen stilte...”