Lief en leed in de familie: ‘Ik wil niet naar mijn dochters bruiloft als mijn ex-man komt’

Else-Marie van den Eerenbeemt (65) is familietherapeute en heeft verschillende boeken geschreven over familiebanden. Deze maand: ‘Ik wil niet naar mijn dochters bruiloft als mijn ex-man komt’

Beste Else-Marie,


Mijn dochter Barbara gaat over vier weken trouwen met een geweldige knul. Daar ben ik al maanden mee bezig. Samen hebben we haar droomjurk uitgezocht en trouwlocaties bekeken. Maar gisteren kwam ze met de verbijsterende mededeling dat haar vader ook op de bruiloft komt. Ik ben totaal van de kaart. Wij zijn gescheiden toen Barbara 10 was, om de klassieke reden dat mijn man er met zijn secretaresse vandoor ging. Ik heb hem zijn verraad nooit vergeven, en ik heb mijn dochter alleen opgevoed. Twee keer per maand was ze het weekend bij haar vader, maar daar vertelde ze nooit veel over. En nu verschijnt hij wel doodleuk op de bruiloft. Ik zou haar het liefst zeggen dat ik wegblijf als haar vader komt. Wat moet ik doen?

Antwoord van Else-Marie:

U hebt al die jaren voor uw dochter gezorgd, en waarschijnlijk hebt u dat heel goed gedaan, want ze betrekt u intensief bij de voorbereidingen van de bruiloft. Ondanks de scheiding van haar ouders heeft ze genoeg vertrouwen in relaties om zélf in het huwelijksbootje te stappen, en kennelijk doet ze dat met een man met wie u blij bent. Maar nu komt het erop aan. De pijn die u bij uw partner heeft opgelopen, is nog altijd aanwezig. En reken maar dat uw dochter al die jaren besef heeft gehad van uw pijn. Dat ze altijd heeft gezwegen over de bezoeken aan haar vader is niet omdat er niets te melden viel, dat was om u te sparen.

Vanaf haar tiende jaar bent u niet meer samen als haar ouders opgetreden. En nu, op de belangrijkste dag van haar leven, is het haar wens dat beide ouders komen. Ze heeft u niet kunnen vragen hoe u daarover denkt, noch het kunnen inleiden, want ze kent het taboe maar al te goed. En ik weet niet hoe uw ex-echtgenoot ertegenaan kijkt, maar hij is ook uitgenodigd, en naar mijn mening heeft uw dochter op deze hoogtijdag recht op beide ouders. En u zou werkelijk iets aan uw dochter geven dat ze nóóit meer zal vergeten, als u het haar gunt dat haar beide ouders op haar bruiloft aanwezig zijn. U dient hiermee een groot belang, namelijk het verdere leven van uw dochter. De trouwfoto waarop ze geflankeerd wordt door haar beide ouders, zal verreweg het mooiste cadeau zijn.

Ik weet dat ik iets groots aan u vraag. Hebt u iemand die u kan steunen op de bruiloft? Een vriendin, een zus, iemand die u bijstaat? Bespreek uw angst en gedachten over de komende confrontatie met uw ex met anderen, maar ventileer ze niet bij uw dochter. Zeg tegen haar: ‘Ik vind het moeilijk, maar jij hebt recht op allebei je ouders.’ U voorkomt hiermee dat u haar zo kort voor haar huwelijk onder hoogspanning zet. Want als het u niet lukt, dan zal ze waarschijnlijk gaan opsplitsen. In de middag met u, ’s avonds met haar vader. Dan heeft zij een gespleten bruiloft en moet iedereen inleveren. Uzelf ook, want u kunt dan niet de hele dag blijven. Als u zegt dat ze moet kiezen, hangt er vanaf dat moment een grauwsluier over de bruiloft. En als zij zegt dat ze niet wil of kan kiezen, zou ze een bruiloft hebben zonder haar moeder. Dat kan toch niet?

Als uw dochter u nog steeds als het slachtoffer ziet, zal ze haar vader afbellen. Maar ze zal het nooit vergeten. Het vergde een volwassen houding van uw kind om te denken: ik praat niet over mijn vader, want dat doet mijn moeder pijn. Ze heeft al héél lang rekening met u gehouden. En nu heeft u de kans om háár belang centraal te stellen. Neem een kalmerend middel, zorg voor een sterke schouder om op te leunen, maar gún het uw dochter. En als het u lukt om deze stap te zetten, voegt u een nieuw hoofdstuk toe aan uw levensboek. U zou er de hele familie mee helpen, en niet in de laatste plaats ook uzelf.

Oproep

Wilt u ook advies van Else-Marie over een familiekwestie? Stuur uw brief naar de redactie van Plus Magazine, o.v.v. ‘Else-Marie’, Postbus 44, 3740 AA Baarn! U kunt uw verhaal ook insturen via de email.

Uw brief kan, als u dat wilt, anoniem worden geplaatst (vermeld wel altijd uw naam en adres).

Lees ook:

Bron 
  • Plus Magazine