Misofonie

Gek van het geluid van anderen

Getty Images

Smakken, snurken, slurpen. Er zijn mensen die zo gevoelig zijn voor geluiden van anderen dat ze ze niet 'gewoon' irritant vinden, maar dat ze er van walgen en woedend van worden. Deze neurologische aandoening wordt misofonie genoemd. Letterlijk betekent dat 'haat van geluid'.

Iedereen stoort zich weleens aan smakkende collega's of een snurkende partner. Mensen met misofonie storen zich er niet alleen aan, bij hen gaat het veel verder. Ze ervaren gevoelens van irritatie, walging en woede bij het horen van geluiden die op zich onschuldig zijn. Meestal gaat het om menselijke geluiden, zoals slikken en smakken.

Sociaal isolement

Mensen die kampen met misofonie hebben zoveel last van de heftige emoties die worden opgeroepen door geluiden, dat ze die zoveel mogelijk proberen te vermijden. Hierdoor kunnen ze in een sociaal isolement terecht komen en slecht functioneren.

Over misofonie, ook wel geluidsintolerantie of Selective Sound Sensitivity Syndrome (4S) genoemd, is nog weinig bekend. Het is ook onduidelijk hoe vaak het voorkomt. Naar schatting heeft zo'n 6 tot 7 procent van de Nederlanders last van geluiden van anderen. Ongeveer een half procent zou daadwerkelijk misofonie hebben.

Misofonie ontstaat meestal op jonge leeftijd, tussen het 8e en 12e levensjaar. Over het hoe en waarom is nog veel onduidelijk. Vaak geven mensen met misofonie aan wel een herinnering te hebben aan bepaalde eetgeluiden aan tafel. Maar lang niet iedereen die van dit soort geluiden walgt, ontwikkelt ook misofonie.

Symptomen

Kenmerkend voor de aandoening is dat specifieke geluiden hevige negatieve gevoelens opwekken. Daarnaast kunnen mensen met misofonie ook last hebben van:

  • verhoogd spanningsniveau door continue alertheid en stress
  • slecht kunnen concentreren
  • schuldgevoelens en schaamte
  • angsten: anticipatieangst en angst om zelfbeheersing te verliezen
  • zich onbegrepen voelen (door zichzelf en anderen)

Het grootste deel van de mensen met misofonie heeft het meest last van mond- en keelgeluiden. Hier start het ook bij vrijwel alle patiënten mee. Maar iedere patiënt is uniek en heeft zijn eigen lijst van geluiden die de negatieve gevoelens opwekken. In de loop van de tijd kan deze ook veranderen.

Behandeling

Omdat artsen nog zo weinig weten over de ziekte, is er nog geen behandeling met medicijnen mogelijk. In het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam wordt onderzoek gedaan naar misofonie. Zo kijken de wetenschappers met DNA-onderzoek naar een genetische achtergrond en met behulp van hersenscans wordt gekeken naar afwijkingen in de hersenen.

Tevens is het wereldwijd het enige instituut dat een behandeling biedt. Deze behandeling bestaat uit technieken en oefeningen uit de cognitieve gedragstherapie (CGT) en psychomotorische therapie (PMT).

Auteur 
Bron 
  • Fonds Psychische Gezondheid
  • AMC
  • Vereniging MisofonieNL