'Dankzij Stan durf ik de deur weer uit'

Natasja Noordervliet

Diana Kwast-Hoekstra krijgt hulp van medische detectiehond Stan, die afwijkende cortisol- en bloedsuikerwaardes ruikt. "Dankzij Stan durf ik de deur weer uit."

"Ik heb diabetes en bijnierschorsinsufficiëntie, mijn bijnieren maken bijna geen cortisol aan. Beide aandoeningen zijn moeilijk stabiel te houden met medicatie, wat soms levensgevaarlijk is. Elke dag neem ik medicatie om mijn cortisol aan te vullen. Maar op momenten dat mijn lichaam er extra van nodig heeft, bijvoorbeeld bij stress of inspanning, is dat soms niet genoeg en merk ik niet goed dat ik een tekort krijg. Als ik niet op tijd extra cortisol slik, raakt mijn lichaam uit balans. Mijn denken wordt langzaam, praten gaat moeizaam, ik begin te trillen en word wankel doordat mijn bloeddruk daalt. Ik kan zelfs bewusteloos raken. Er is helaas geen makkelijk controlesysteem voor, zoals het vingerprikken bij diabetes.

Gelukkig is Stan er: een Welsh Springer Spaniël, getraind op geur. Als hij afwijkende cortisolwaarden ruikt, duwt hij zijn neus tegen m’n lijf. Bij afwijkende bloedsuikers waarschuwt hij met zijn poot. Reageer ik niet zoals nodig is, dan haalt hij mijn medicatie-etui, legt die in mijn schoot en blijft bij me totdat ik actie onderneem. Doe ik niets of herstel ik onvoldoende, dan haalt hij hulp en opent zelfs de deur voor ambulancepersoneel.

Dankzij Stan durf ik de deur weer uit

Dankzij Stan durf ik weer de deur uit en kon ik mijn vrijwilligerswerk als patiëntexpert oppakken. Ik zet mij binnen Europa in om zeldzame aandoeningen beter onder de aandacht te brengen en de zorg voor mensen met meerdere chronische aandoeningen te verbeteren. Stan reist altijd met mij mee. Bij KLM mag hij, als er plek is, op zijn eigen dekentje naast mij zitten. Dat is belangrijk, want vanaf onder de stoel kan hij niet waarschuwen. Helaas hoor ik pas vlak voor vertrek of dit mogelijk is, wat veel stress geeft. Op zijn jas staat ‘niet aaien of afleiden’, maar mensen doen dat vaak toch. Het is belangrijk dat Stan zich kan concentreren op zijn werk. Als zijn jas uit is en wij het allebei goed vinden, mag je hem gerust even knuffelen."