Getty Images
Als de baasjes het te druk hebben, staan deze Pluslezers klaar. Met liefde. Ze willen of kunnen geen eigen huisdier hebben. Maar hun parttime-hond of logeerkat willen ze niet missen. Zo is iedereen blij! Lezers van PlusMagazine vertellen over deze ideale oplossing.
Wanneer Margo de Koning-Hekert uit het Gelderse Haaften een oppas zoekt voor haar jack russell, kan ze altijd bij -overbuurman Klaas Budding aankloppen.
Margo: “We zijn gek op Bo, maar vinden het fijn om tijdens vakanties even niet de zorg voor haar te hebben. Ik kende Klaas en Lia nog niet zo goed, maar merkte wel dat ze Bo érg leuk vonden. ‘We zoeken -oppas voor de vakantie, zou je daar ’ns over willen nadenken?’ vroeg ik Klaas toen ik hem vorige zomer op straat tegenkwam. Tot mijn verbazing zei hij ter plekke ja. Ook dit jaar heeft Bo de vakantie weer bij hen doorgebracht. Het allerfijnste is dat Klaas ook in nood-gevallen bijspringt. Kom ik een keer laat thuis, dan laat hij Bo alvast uit. Hij vindt het zo leuk – en Bo ook – dat ik me nooit schuldig hoef te voelen.”Margo (47): ‘Zo’n buurman die bijspringt, heerlijk.’
Klaas: “Mijn vrouw en ik hebben 45 jaar lang honden gehad, als laatste twee yorkshireterriërs. Twee jaar geleden moesten we ze kort na elkaar laten inslapen. Lia en ik waren ziek van verdriet. Ons gevoel zei: we willen meteen weer nieuwe hondjes, maar ons verstand zei nee. Honden heb je zeker voor vijftien jaar en wie zorgt er voor ze als het ons niet meer zou lukken? Bo is een cadeautje voor ons. Ze is vrolijk, actief en gek op spelletjes. Gooi ik een tennisbal, dan vangt ze hem razend vlug. Ze brengt ons gezelligheid én zorgt voor lichaams-beweging. Daarnaast geeft het me een goed gevoel dat ik de buurvrouw kan -helpen, die -inmiddels een soort van oudste dochter van ons is geworden. ‘Je mag best een keer nee zeggen als het niet uitkomt’, zegt Margo vaak tegen me. Maar dat doen we -natuurlijk bijna nooit.”
Voor zijn eigen bedrijf moet Rogier de Kamps uit Amsterdam vaak naar het buitenland. Gelukkig mag zijn kat Piña dan bij Linda Everts in de Jordaan logeren.
Rogier: “Piña was een zwerfkat, slecht behandeld en schrikachtig. Een vriendin vond hem in de regen voor haar deur. Zelf kon ze hem niet houden. Ze dacht meteen aan mij, want ik praat tegen elke poes op straat. Zelf een kat hebben leek me onhandig, want ik moet voor mijn werk regelmatig naar het buitenland. Maar dankzij Linda lukt het nu toch. Ik ga met de tram naar haar toe, Piña in een mandje. Het geeft hem stress, maar die is verdwenen zodra hij bij Linda is. Piña is als een kind voor mij. Het is moeilijk hem aan een oppas af te staan, behalve aan die lieve Linda uit de Jordaan die echte aandacht voor hem heeft.”
Rogier (30): ‘Dankzij haar kan ik een kat hebben.’
Linda: “Toen ik hoorde over een jongeman die een oppas zocht voor zijn kat, heb ik meteen ja gezegd. Zelf een huisdier hebben is me te veel, maar voor af en toe is het -ideaal. Met Piña was het liefde op het eerste gezicht. Het is een verrijking van mijn leven. Ik heb iets om voor te zorgen en krijg er liefde voor terug. Ik verzet afspraken als Piña komt, zodat hij niet alleen hoeft te zijn. Hij is heel aanhankelijk. Overal waar ik heb gezeten, gaat hij ook zitten. En hij ligt op mijn handtas alsof hij wil zeggen: ‘Zo, nu kun je niet weggaan.’ Het is heel lief hoe hij me ’s morgens wakker maakt. Dan springt hij op bed en geeft me een likje op mijn neus.”
Een collega wist een stichting die een oppas kon zoeken voor haar teckel Tinker. Zo vond Marian Wilkens uit Spijkenisse Frieda de Bondt-Kok, die vlakbij woont.
Frieda (71): ‘Geweldig, deze oplossing. Ik heb de lusten, maar niet de lasten.’
Marian: “Tinker kan niet alleen zijn. Ze gilt dan zo hard dat je het twee huizen verderop kunt horen. Vorig jaar had ik door veranderingen thuis en extra drukte op mijn werk een acuut oppasprobleem. Maar ik wilde Tinker -onder geen beding wegdoen. Een collega wees me op OOPOEH, een stichting die bemiddelt tussen baasjes en 50-plussers die graag op een huisdier willen passen. En ongelooflijk, ze kwamen direct met Frieda. Die bleek niet alleen vlakbij te wonen, maar had ook nog voorkeur voor een teckel! Bij de kennismaking klikte het direct. In-middels heeft niet alleen Tinker een hechte band met haar, maar ik ook. We zijn -bevriend geraakt en deze zomer zelfs samen op vakantie geweest.”
Frieda: “Tinker is een eigenwijze dame en een echte diva. Ze weigert aan de riem te lopen. Ik heb speciaal voor haar een rollator gekocht met een mandje waar ze in past.
Zo wandel ik met haar naar het winkelcentrum en door de -supermarkt. Daar geniet ze van alle aandacht die ze krijgt, vooral van kinderen. Een oppashond is geweldig. Je hebt de lusten, maar niet de lasten – en de kosten. Tinker komt vier tot vijf keer per week bij me. We zijn gek op elkaar. Ze springt op als ze me ziet, ligt lief op mijn schoot te slapen en kijkt me aan zoals teckels dat doen: alsof ze precies weet wat ik denk.”
