Veertig jaar geleden vond in Amerika het legendarische muziekfestival Woodstock plaats. Woodstock werd het symbool voor een generatie. Hoe kijken we er op terug?
Het woodstockgevoel van... zangeres Margriet Eshuis (56)
Wie was u tijdens Woodstock?
“Het waren voor mij geen vrolijke jaren. Ik was een hippie, één van de weinige op de havo in Zaandam. Ik wilde graag dat anderen mij aardig vonden. Maar als je anders bent, val je op en spreken mensen hardop uit of ze je wel of niet leuk vinden. Dat heb ik altijd moeilijk gevonden, en in mijn puberteit zeker.”
Hoe belangrijk was Woodstock?
“Het was een bevrijding, alsof er een raam open ging naar de wereld. Dankzij Woodstock wist ik dat ik niet alleen was, maar dat er heel veel jonge mensen waren die zich kleedden zoals ik en tegen de oorlog in Vietnam waren. Ik kocht de Woodstock-lp en het lied ‘See Me, Feel Me’ van The Who maakte ongelooflijk veel indruk op me. Het was van een onvoorstelbare muzikaliteit, met een onvoorstelbare rake bewoording van gevoelens. ‘See me, feel me’, zijn heel belangrijke woorden als je 17 bent. Zie je wel, het klopt wel. Ik ben niet de enige, dacht ik.”
Leefde Woodstock voort in uw leven?
“Ten tijde van Woodstock wilde ik niets liever dan zelf op een festival spelen. Dat is later ook gebeurd. Muziek kan een heel grote katalysator zijn, om mensen bij elkaar te krijgen om een protest te laten horen. In de jaren ’80 heb ik op heel wat manifestaties gespeeld, tegen de apartheid in Zuid Afrika, tegen de plaatsing van kruisraketten, tegen de neutronenbom, noem maar op.”
Gunt u deze generatie een eigen Woodstock?
“Natuurlijk, maar helaas is de wereld nu veel groter en ingewikkelder dan toen. Wij hadden eigenlijk alleen Vietnam, nu hebben we de hele wereld. Ik kan gewoon niet onthouden in welke landen het allemaal fout gaat. Dat is de wereld waar jonge mensen van nu in opgroeien. Hoe laat je je stem dan horen? Wat gaat voor jou te ver? Je kunt bijna niet kiezen, het is veel te veel. Je kunt het jonge mensen niet kwalijk nemen dat grootschalige happenings als Woodstock niet meer voorkomen. Ik denk dat zij zich kleinschaliger inzetten.”
Wat is uw Woodstock Moment?
PlusOnline is benieuwd naar het moment waarop zich net zo vrij en uitgelaten voelde als de mensen die naar Woodstock gingen. Reageer!
