Zo’n 550.000 mensen demonstreerden op 29 oktober 1983 in Den Haag tegen de kruisraketten. Lien Bezemer (75) uit Amersfoort was een van hen. Samen met haar blikken wij terug op deze demonstratie.
Het was niet de eerste keer dat ik aan demonstraties meedeed, maar wel voor mijn 19-jarige zoon Hery. Vanuit Deventer vertrokken we voor dag en dauw met acht bussen, die door de lokale anti-kernwapengroep waren geregeld. De stemming onderweg was uitstekend want ja, we waren van ons gelijk overtuigd. Dreiging met – of het gebruiken van – oorlogstuig levert niets op, vonden we. En zeker geen wapens met kernkoppen.
Hoe meer we in de buurt van Voorburg kwamen, hoe drukker het werd. Van alle kanten kwamen de bussen aanrijden, totdat we alleen maar stapvoets verder konden. Het was een machtig gezicht: één lange rij bussen op het viaduct, een onafzienbare rij bussen op de snelweg eronder. Passagiers die uitstapten en te voet verder gingen. Dat deden wij ook. We lieten ons van een talud glijden en liepen zo de stad in. Geen flauw idee waar we heen moesten tot we het aanzwellende geluid van de demonstratie hoorden. We liepen op het gedruis af en tot onze verrassing belandden we midden in de enorme mensenmassa die onderweg was naar het Malieveld. Leuzen golfden van voren naar achteren door de stoet. Heel spontaan deed Hery daar gelijk aan mee en dat emotioneerde me. Alsof demonstreren de normaalste zaak van de wereld voor hem was!
We eindigden op het Malieveld. De verbondenheid was groot, ik was euforisch. Er was geen wanklank en iedereen was vriendelijk. We hebben een vuist gemaakt op een manier die daarna nooit meer vertoond is in Nederland.”
Eindeloze rijen
“In 1983 woonden wij op de Zuiderparklaan in Den Haag op een tweede etage. We hebben de hele demonstratie aan ons voorbij zien trekken, in eindeloze rijen, urenlang. Er was grote saamhorigheid. Het ging er rustig en gedisciplineerd aan toe. Particulieren, winkeltjes en de kerk stelden hun toiletten beschikbaar. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt.”Hans Hoogland (70), Houten
Dertig jaar getrouwd
“Wij waren die dag dertig jaar getrouwd, maar toch wilden we erbij zijn. Het was geweldig. Die onafzienbare rij bussen, de saamhorigheid, de sprekers, zangers zoals Herman van Veen, en vakbondsleider Wim Kok. En in de bus zongen we: ‘Wij vechten tegen de wapens, de wapens van de macht.’”Ad (81) en Ria (79) Wiering, Gemert
OPROEP
Sjoukje wint goud Op 2 februari 1964 won kunstschaatster Sjoukje Dijkstra olympisch goud op de winterspelen in Innsbrück. Deze prestatie was extra bijzonder omdat ze hiermee de eerste Nederlandse sporter was die op de Olympische Winterspelen met een gouden plak naar huis ging. Koningin Juliana keek verrukt toe. Dijkstra: “Ik reed alleen voor haar.”
Herinnert u het zich nog? Zat u voor de tv of was u erbij? Wat ging er door ú heen?
Stuur uw herinnering vóór 15 oktober naar: Redactie Plus Magazine, Postbus 44, 3740 AA Baarn (of naar redactie@plusmagazine.nl) o.v.v. ‘Sjoukje Dijkstra’.
