Ik ben in de war. Het is allemaal zo veel. Ik kan het niet meer verwerken. En ik ben ook nog door mijn rug gegaan. Ik kan niet meer staan, zitten of liggen zonder pijn. Autorijden lukt niet meer en dat is heel erg, want nu kan ik niet naar Marte toe. (Ze woont anderhalf uur rijden bij me vandaan.) Maar ik wil naar haar toe. Ze heeft me nodig, ik kan haar niet in de steek laten!
Het is een chaos in mijn hoofd. Toen bekend werd dat Marte kanker had, zat ik zelf midden in een burn-out. En mijn man, die een bipolaire stoornis heeft, zat in een zeer slechte periode. Ineens had ik het gevoel dat ik op twee plaatsen tegelijk moest zijn. Dat gaf veel onrust. De eerste maanden was ik vaak in Amsterdam. Nu moet ik noodgedwongen thuisblijven.
‘Je moet echt aan jezelf denken’, zegt de dokter, terwijl hij me zware pijnstillers voorschrijft. Maar dat kan ik niet. Mijn gedachten zijn constant bij Marte. Ik word er helemaal naar van als ik bedenk wat ze zal moeten doorstaan. Al die bestralingen, chemo’s en andere kuren – en hun bijwerkingen. Ze zal kaal worden. Dit is zo verkeerd. IK zou het moeten ondergaan, niet zij. Ze is veel te jong. Het is niet eerlijk. Ik huil tranen met tuiten. En ik voel me zo machteloos en schuldig.
Ik zou de perfecte vrouw en moeder willen zijn. Sterk, duidelijk, geruststellend, energiek, capabel. Iemand die precies zou weten wat er moest gebeuren. Die alles moeiteloos zou regelen. Er voor iedereen zou zijn. Die geen moeite zou hebben met de verantwoordelijkheid voor haar zieke man en kind, die genoeg geld zou verdienen om de tent gewoon door te laten draaien en die ook nog tijd had om lange wandelingen met de honden te maken. En iedereen om haar heen gelukkig te maken.
De werkelijkheid is dat ik niet meer voor- of achteruit kan. Letterlijk en figuurlijk. Niks capabel, ik voel me in alle opzichten falen. Ik straf mezelf met depressieve gedachten. En daar word ik dan ook weer boos van. Ik moet niet zo moeilijk doen. Dat doet Marte ook niet. Die doorstaat de dagelijkse bestralingen blijmoedig. Ik vind haar veel dapperder dan mezelf.
Oproep
Voor ouders van volwassen kinderen met kanker is weinig informatie te vinden. Plus Magazine gaat binnenkort aandacht aan dit onderwerp besteden. Wilt u uw verhaal met ons delen? Stuur een mail naar redactie@plusmagazine.nl o.v.v. Kind met kanker.
- Klik hier om terug te gaan naar het columnoverzicht
