Dat gevoel van saamhorigheid
In de loop van je leven raak je vrienden kwijt, óók door een verhuizing of scheiding. En nieuwe vrienden maken, was nu eenmaal makkelijker toen je jonger was. Zes Pluslezers vertellen hoe het hen tóch gelukt is. “Ik ben maar gewoon dat buurthuis binnengewandeld.”
'Eerst dacht ik: ben ik hier niet te jong voor, maar nu voel ik me thuis'
Katy Ecury verhuisde na haar echtscheiding vanuit Frankrijk terug naar Nederland. Bridgen én haar teckel Floor hielpen haar om in Rotterdam een nieuw leven op te bouwen.
“Mijn dochter woont in Engeland, mijn twee zoons wonen met hun gezin in Rotterdam. Ik verlangde ernaar om buiten mijn zoons om in Rotterdam mijn eigen leven op te bouwen. Ik ben een sociaal mens, ik kan niet zonder anderen om mij heen. Eén van de eerste dingen die ik heb gedaan, is lid worden van een bridgeclub. En ik had vroeger al twee teckels gehad, dus wilde ik wéér graag een teckel. En dat werd mijn kortharige dwergteckel Floor. Ik hou van wandelen, maar alleen wandelen vind ik niet leuk. Nu loop ik dagelijks mijn rondjes met Floor en ontmoet ik andere hondenbezitters met wie ik praatjes maak. Er zijn buren die haar verwennen met brokjes en met mij gesprekken aanknopen. Ik loop vaak langs de Rotte en bij één mevrouw op een woonboot die Floor altijd wil aaien, ben ik ondertussen op de koffie geweest. Ik heb het gevoel dat de stad mij past als een jas, en dat komt óók door Floor en alles wat er om haar heen gebeurt. Al die mensen bij wie ze in de smaak valt. Misschien heeft Floor mij nog geen diepe vriendschappen opgeleverd, maar wel een thuisgevoel in mijn eigen buurtje.”
'Het was laagdrempelig en ik werd hartelijk ontvangen'
Toen haar echtgenoot kort na de verhuizing overleed en haar werk stopte, moest Willemien een nieuw leven opbouwen in Leidschendam. De activiteitenapp Meet5 hielp haar daarbij.
‘Na het overlijden van mijn man moest ik mijzelf opnieuw uitvinden. Wie ben ik zonder hem? Ik pas twee dagen in de week op mijn kleinkinderen. Dat doe ik met veel liefde, maar energie krijg je óók van dingen doen die je op een andere manier inspireren. De eerste keer dat ik naar een bijeenkomst van Meet5 ging, een jaar na het overlijden van mijn man, was dat best spannend. Het was een nieuwjaarsreceptie, in een dorp hier verderop. Er hadden tien mensen op ingetekend en degene die het organiseerde, ontving me hartelijk. Ze is ondertussen een goede vriendin geworden. Er zijn elke dag allerlei activiteiten in heel Nederland, maar ik beperk me tot hier in de regio. Het is heerlijk laagdrempelig. Van koffieochtenden tot strandwandelingen, van filmavonden en dance-events tot een bezoek aan een Soefi-tempel. Ik heb nu een aantal contacten met wie ik buiten Meet5 soms ook afspreek. Pas nog heb ik met één op het strand gewandeld, met een ander ga ik volgend jaar op yogavakantie naar Italië. Dankzij Meet5 geniet ik weer samen met anderen van leuke activiteiten.”
76% vindt vriendschap belangrijk voor zijn/haar mentale welzijn
'Toen ik naar de eerste activiteit ging dacht ik wel: dit is niet direct iets voor mij'
Hetty Raven-van Meulenbroek werd lid van de seniorenvereniging van ouderenbond KBO in Geleen en leert daardoor veel nieuwe mensen kennen uit haar eigen gemeente.
“Mijn echtgenoot heeft niet zoveel behoefte aan vrienden. Ik daarentegen heb wél behoefte aan mensen om mij heen. Ik kan niet stilzitten, ik wil eropuit, mensen ontmoeten. Ik zing in een koor, speel soms jeu de boules en ik heb me in januari aangemeld bij de seniorenvereniging Oud-Geleen van de KBO. Bij zo’n seniorenvereniging is iedereen welkom. Maar toen ik naar de eerste activiteit ging - dat was een muziekmiddag - dacht ik wel: dit is niet direct iets voor mij. Ik voelde me een beetje te jong. Maar ik ben toch gebleven en nu voel ik me helemaal thuis. Ik breng het blad van de vereniging rond, bezocht twee muziekmiddagen en maakte een gezamenlijke wandeling naar een klein kerkje hier in de buurt. Binnenkort ga ik mee met een fietstocht en een bustocht naar Duitsland, daar maken we een bootreisje van twee uur. Ik leer nu een heleboel mensen kennen uit mijn eigen gemeente, die ik nooit eerder heb gezien. Dat ik ze daarna ook weer op straat tegenkom, is extra leuk.”
Vrienden zijn belangrijk, kennissen ook53 procent van de Pluslezers erkent dat hun vriendenkring kleiner is geworden in de loop der jaren. Dat is geen goed nieuws, want het aantal vrienden is bepalend voor hoe eenzaam iemand zich voelt, aldus neuroloog Manfred Spitzer. En hoogleraar Beate Völker zegt hierover: “Vrienden houden je gezonder, ze zijn een buffer tegen stress en versterken je immuunsysteem. Als je dan tóch ziek bent, helpen vrienden je herstellen.” 76 procent van alle Nederlanders vindt vriendschap belangrijk voor zijn/haar mentale welzijn. Maar ook mensen die geen vrienden zijn, en die je beschouwt als kennissen, zijn belangrijk. Het zijn misschien oppervlakkige contacten maar die zijn toch van toegevoegde waarde in je leven. Uit onderzoek blijkt dat mensen met grotere netwerken van losse contacten over het algemeen gelukkiger zijn en dat ze op dagen met veel toevallige ontmoetingen een groter gevoel van saamhorigheid ervaren. |
‘Ik wilde iets terugdoen en bood mijn diensten aan bij een project’
Dirk Langerveld uit Volendam wilde na zijn pensioen iets terugdoen voor de samenleving en koos voor een onderzoeksproject naar eenjarige palingen; de glasaal.
“Wij hebben met het gezin altijd geprofiteerd van diverse verenigingen in Volendam die door vrijwilligers worden geleid. Ik had na mijn pensioen de behoefte wat terug te doen voor de samenleving en zélf actief te worden. Ik heb mijn diensten aangeboden bij een onderzoeksproject hier in dorp dat zich bezighoudt met de ontwikkeling van glasaal. Glasalen zijn palingen van ongeveer een jaar oud. De paling maakt veel los bij veel mensen in Volendam.
De jaarlijkse trektocht van Europese palingen naar de Sargassozee, met een zwemtocht van 6000 kilometer zonder te eten, is onvoorstelbaar. Nog veel raadselachtiger is het bevruchten in de oceaan en de terugkeer van de larven. Het is nog nooit gelukt om de bevruchting in kwekerijen te laten plaatsvinden. Ik ben adviseur van het bestuur geworden vanwege mijn kennis en ervaring, maar ook voor het sociale aspect. Doordat ik nu aangehaakt ben bij deze organisatie, leer ik alle betrokkenen goed kennen. Vooral de bestuursleden, zeker ook door de excursies die we samen maken. Begin dit jaar gingen we zelfs naar Spanje. En omdat de glasaal zo leeft in Volendam raak ik, veel meer dan ooit tevoren, met dorpsgenoten in gesprek. Een mooie bijkomstigheid.”
'De grapjes en de gesprekken rond het jeu-de-boulen doen me goed'
Rob Steinpatz ging jeu de boules spelen bij Petanqueclub De Gooiers in Hilversum.
“Ik heb vrij lang doorgewerkt, maar ik wilde graag op sportief gebied ook iets blijven doen. Dat werd eerst tennis, maar ik werd steeds meer beducht voor blessures. Dus ben ik toen verder gaan kijken en zo kwam ik bij jeu de boules terecht. Ik ben een keer de sfeer gaan proeven en ik was meteen verkocht. Ik speel in de recreantengroepjes op dinsdag- en donderdagochtend. Dinsdag met een man of veertig, donderdag met een man of dertig. En we hebben een systeem voor wie met wie gaat spelen, een soort loting. Daardoor speel je altijd weer met anderen en valt er niemand buiten de boot.
We spelen twee keer een uur, met tussendoor een pauze. In die pauze komen de meest grappige verhalen naar boven en daarom wordt er bij ons ook erg veel gelachen. Ik overdrijf niet, dat is écht zo. Het jeu-de-boulen heeft me zéker honderd nieuwe contacten opgeleverd in de loop der jaren. Dit jaar zat ik nogal in de lappenmand en het deed me echt zeer dat ik niet naar de club kon. Ik miste het enorm. De grapjes, de serieuze gesprekken, het doet me goed om weer terug te zijn.”
'Alsof ik al met pensioen was, ging ik de wijk in op zoek naar iets leuks'
Met dezelfde nieuwsgierigheid waarmee Marion Vredeling normaal gesproken op reis gaat, verkent ze nu haar eigen wijk.
“Anderhalf jaar voor mijn pensioen had ik nog twee maanden verlof tegoed. En toen heb ik bedacht dat ik nét zou doen, alsof ik in die twee maanden al met pensioen was. Ik gebruikte die tijd om in mijn wijk te kijken wat er aan leukigheid is, en aan plekken om actief te worden. Mijn inspiratie-bron was het boek De Middellandman van journalist Nico Haasbroek. Met dezelfde nieuwsgierigheid waarmee hij vroeger zijn werk deed, liep hij nu dagelijks in zijn buurt rond om die beter te leren kennen. Dat sprak me héél erg aan. Ik ben binnengelopen in het buurthuis en ik kwam via via terecht in een binnentuin die door buurtbewoners samen wordt onderhouden. Daarna ben ik van het één in het ander gerold.
Ik ben bijvoorbeeld patchworkstukjes aan het naaien voor het wandkleed Draden van ons slavernijverleden waaraan in heel Nederland wordt gewerkt. Met kerst help ik om de kerstboom hierbuiten op te tuigen en de straat te versieren. En ik ontdekte dat er plannen zijn voor een nieuw literair podium vlakbij. Daar heb ik me aangemeld als vrijwilliger. Het lijkt me leuk om er vanaf de pioniersfase bij betrokken te zijn. Zo heb ik gaandeweg van de stad mijn eigen dorp gemaakt en ben ik veel meer geworteld geraakt. Dat geeft me een veilig gevoel en leverde héél veel nieuwe en gezellige contacten op. Ik kan wel zeggen dat dit alles mijn leven enorm heeft verrijkt, ja.”
