Als bleekneusje naar het Koloniehuis: hoe was dat?
Bossen
Els Stoop (65): "Ik zat in het begin van de jaren 60 op de lagere school. Je moest er op gezette tijden naar de schoolarts, die je allerlei vragen stelde. Ik was 8 en sliep met drie andere kinderen van het gezin op één slaapkamer. Dat werd blijkbaar ongezond gevonden, want ik werd een paar keer naar een Koloniehuis in Elspeet gestuurd. Er zaten daar allemaal stadse kinderen, net zulke bleekneusjes als ik. Ik vond het heerlijk om zes weken niet naar school te hoeven en lekker in de bossen te lopen."
Foto: Het Koloniehuis in Elspeet.
Potlood
Eind jaren vijftig moest Sjaan Durberg als bleekneusje aansterken in Oostvoorne. Ze was acht jaar oud en vond er niets aan, daar in het Agathahuis. "Het was er streng, ik moest heel veel hangop eten. Eén keer per week moest je een brief naar huis schrijven met potlood, want als er iets negatiefs in stond, werd dat eruit gehaald. Gelukkig mocht ik na zes weken naar huis. Mijn buurjongen uit Rotterdam was niet genoeg aan gekomen, hij moest dus langer blijven."
Krijgt u geen genoeg van de nostalgische verhalen en herinneringen? Word nu lid van de Plus Magazine Tijdmachine groep op Facebook en ga samen terug naar toen!
Foto: Het Agathahuis in Oostvoorne.
Plus Magazine Tijdmachine
Schiermonnikoog
word je helemaal genezen van je ziekte en je pijn,
en je speelt er heel de dag,
'k wou dat moeder dat eens zag,
Foto: Het Hudighuis in Driebergen.
Opa
Foto: Annèt bij De Ketelaar in Ellecom (meisje met strik in haar achter de bok).
Liedje
Annèt kan zich ook nog twee liedjes herinneren, die volgens haar vele anderen koloniekinderen ook kennen. Het eerste ging zo:
Op de wijs van het bekende liedje Faria.
Kolonieleven dat is geen leven, Faria
Was ik maar bij m’n moeder gebleven, Faria
’s morgens is het water te koud,
’s middags is de soep te zout
Faria, Faria
Om 1 uur moet je onder de dekens, Faria,
Telkens wordt door de wacht gekeken, Faria
Lig je niet op je rechter zij,
Dan ben jij er heel lelijk bij! Faria
Het tweede liedje werd gezongen als je naar huis ging.
Directrice, wees gegroet,
’t spijt me dat ik, scheiden moet.
Want u hebt in deze tijd,
Heel veel goeds voor ons bereid.
Foto: Kinderen in het Hudighuis in Driebergen.
Uitstapjes
De herinneringen van Ida Pronk-Jillissen staan haaks op die van Annèt. Ida ging twee keer naar Kinabu, in Soesterberg. In 1962 en in 1963. "Ik heb er geen slechte herinneringen aan. We hadden zuster Janke en Veronica. Tsja, de warme melk in die ijzeren bekertjes en de levertraan was niet om over naar huis te schrijven. Maar het buiten zijn en spelen in de bossen, vond ik echt heerlijk. Er werd veel gedaan aan creativiteit en ik herinner me nog de bezoekjes aan een vliegveld en een onderduikershut. Lekker zingen met de hele groep tijdens het wandelen.
Mijn twee broers hebben andere ervaringen. Zij hebben in Koloniehuis Pelzerkamp gezeten, in Epe. We hebben het er nu weleens over. Ze hadden het daar niet naar hun zin."
Foto: Koloniehuis Kinabu in Soesterberg.
Bronchitis
Ook Leni van Loon, die een poosje in de Reggeberg in Hellendoorn doorbracht, zal haar tijd daar nooit vergeten. "In het begin was het erg wennen, streng. Met koud water je borst en rug wassen in de ochtend. En nog veel meer regels. Maar ik herinner me ook: veel buiten, spelen en wandelen. Ik ben daar lichamelijk beter van geworden en ik ben over mijn bronchitis heengegroeid."
Foto: Dokter onderzoekt een meisje in het Koloniehuis in Elspeet.
Reactie toevoegen
205 Comments
Ook ik ben naar een vakantiekolonie geweest. En wel in Bunde (Limburg)in 1956.
Alles wat ik hier lees is zo herkenbaar. streng!!
Ik had ook verschrikkelijke heimwee, was nog nooit langer dan een weekend van huis geweest en nu verplicht 6 weken. Ik was te mager en kwam in 6 weken 4kg aan maar ik ben nog steeds slank. 77 jr. en weeg 54 Kg.
Op maandagmorgen een briefje naar huis schrijven, gecensureerd door de verpleegkundige, stond er wat ten nadele van het huis in, dan ging de brief of niet weg of werd verscheurd.
we kregen "broodpap"overgeven konden we er van, verbrandde zwarte korsten van brood kregen we van de bakker met lauwe melk. Net zo lkang blijven zitten tot je het opat, gaf je over, dan kreeg je dat er bij op je bord en eten ZOU JE.
Ik ben ook in het Agathahuis in Oostvoorne geweest. Vreselijk.ik was 6 jaar en moest buiten in een kring een beker warme melk drinken toen ik het vel eraf haalden en op de grond gooide, moest ik Voorstraat van alle bekers melk het vel op drinken, heb er nog een trouma van, ik heb altijd ge.facht als ik dat mens nog eens tegen kom doe ik ze wat, helaas weet ik niet meer hoe ze heten. En als je onder de douche moest trok ze hard aan je been zodat je viel. Echt erg ik ben nu 73 maar vergeet dit nooit meer. Wat een rot stelletje.
Ben één jaar later nog eens uitgezonden bij particulieren nou daar heb ik het heerlijk gehad, daar denk ik met plezier aan terug
Ik ben 3keer op Schiermonnikoog geweest in Elim
Ik vond het geweldig . Ik had daar een pyjama aan en schoon ondergoed en elke dag eten .
Alleen die vieze spinazie soep gruwde ik van .
Ik kom uit een groot gezin en thuis lagen we met 4 in 1bed en hier had ik bed voor mij alleen.
De duinen en de zee.....
We gaan nog regelmatig terug naar Schiermonnikoog en vorig jaar ons 50 jarig huwelijk gevierd in IT olde kolonihus,.
Ik ben in Petten geweest 1951, was toen 5 jaar. Ik weet dat ik door mijn moeder naar de bus in Amsterdam zd gebracht werd met een koffertje. Ik zou er voor 6 weken gaan maar het werden er 12. Ik ben daar ziek geworden. Kan mij dat herrinneren. Lag in bed alleen in een kamertje waar de muizen uit het plafond naar mij kwamen kijken. Al die tijd mocht ik geen contact met mojn ouders hebben. Heb veel last gehad van eenzaamheid. Heb tot mijn 56 jr vaak nachtmerrirs gehad, dat ik alleen op de wereld was. Tot dat een psycholoog in mijn leven ging spitten.
Ik ben in 1954 3 maanden in koloniehuis de Krabbebossen geweest. Niet echt slechte herinneringen. Weet wel dat je altijd je bord moest leegeten. We moesten ook tomaten eten die ik echt niet luste. Je moest dan blijven zitten terwijl de andere kinderen buiten speelden. Heb daar in in 1965/66/77? twee jaar gewerkt/opleiding kinderverzorgster in koloniehuizen. Ik heb nog veel foto’s uit deze laatste periode. Jammer dat ik ze niet aan de desbetreffende kinderen kan geven.
Ik vond het heerlijk in het kolonie huis in Zeist. Bethanie was de naam
Wat een herinneringen, ik heb ook in de Kolonie huis gezeten in Zeist.heel wat keren, Was wel mooi daar in de Bossen. Wat een tijd. Leuk, maar waarom moest je weg van thuis begreep dat niet. Bleek neusje ja, ik vond leuk met andere meisjes. Maar heimwee, kreeg nooit bezoek nooit iets toegestuurt een kaartje. Een keer. Vondleuk dat ik dit zag,
Mijn moeder, geboren in 1924, inmiddels overleden, is twee keer naar huize Elim op Schiermonnikoog geweest; dat zou in 1936 en 1937 of in 1937 en 1938 zijn geweest. Zij ging daar naartoe nadat haar moeder was overleden in 1935, bijna ziek van verdriet, om daar aan te sterken. Ze vertelde dat ze heel erg heimwee had, maar dat er een heel lieve juf (naam ben ik vergeten) was die dat begreep en haar troostte. Mijn moeder vertelde ook van het lied dat ze zongen en dat ze de regel "k wou dat moeder dat eens zag" nooit meezong, omdat ze geen moeder meer had en dat te pijnlijk was. Ik vraag mij af, zijn er ook (groeps)foto's uit die tijd? En zijn er namen bekend van de juffen die er werkten in die periode? Ik begin mijn zoektocht nog maar net, ben benieuwd.
Pagina's