Een vakantieliefde, wie heeft 'm niet gehad? Eenmaal thuis was het snel voorbij. Je schreef nog eens een brief en ging over tot de orde van de dag. Maar soms liep het anders. Drie stellen vertellen.
De liefde tussen Agnes (60) en Bert (66) bloeide op aan de Franse Rivièra
Dat zij elkaar op vakantie leerden kennen in 1969, legde een heel stevig fundament onder hun relatie
Agnes: “Het was de laatste avond van mijn vakantie. In het vakantiepark waar ik met vriendinnen had gelogeerd, werd een spelletjesavond gehouden. Mijn vriendin had een Fransman aan de haak geslagen die we het park in zouden smokkelen. We stonden daarover te praten toen Bert er opeens bij kwam staan. ‘Komt jouw vriend ook?’ vroeg hij. Ik had helemaal geen verkering, maar nam hem in de maling door te zeggen van wel.
'Dat ben jij, wist je dat dan niet?'
Toen hij wilde weten wie mijn vriend was, zei ik: ‘Dat ben jij, wist je dat dan niet?’ Dat geintje is uiteindelijk heel serieus geworden.” Bert: “Ik vond het een leuke grap. We hebben de hele avond samen spelletjes gedaan en ik vond haar met de minuut leuker. Ze was knap, mooi en lief. Die avond kwamen in een donker hoekje de eerste kusjes.”
'Ik wilde Bert niet meer loslaten'
Agnes: “Ik was stapelverliefd, maar moest de volgende dag weer naar huis. Heel ellendig, want ik wilde Bert niet meer loslaten. Hij was lief en ook een beetje serieus. Dat paste bij mij. Ik kwam uit een heel beschermd gezin, Bert ook. Dat wist ik toen nog niet, maar onze katholieke milieus kwamen overeen. Misschien dat het daarom zo klikte.”Bert: “Gelukkig vertrok haar trein pas ’s avonds, zodat we nog de hele dag samen naar het strand konden. Daar hebben we heel dicht tegen elkaar aan gelegen. Met een beroerd gevoel zwaaide ik haar ’s avonds uit. Maar ik had haar adres, dus het was nog niet verloren.”Agnes: “In de trein had ik last van liefdesverdriet. Er kwamen zelfs tranen aan te pas. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien.
'Dat was een hele afstand'
Ik woonde in Enschede, hij in Boxmeer. Dat was in 1969 een hele afstand. Ik had hem al uit mijn gedachten gezet toen ik een brief van hem kreeg. Een heel lieve brief, waarin hij schreef dat ik zijn hart mee naar Nederland had genomen. Ik heb hem meteen teruggeschreven, en zo is het begonnen.”Bert: “We zagen elkaar eens in de twee weken.
Ondervraging
De eerste keer dat ik bij haar kwam, werd ik meteen ondervraagd door haar vader. Wie was ik? Uit wat voor een nest kwam ik? Nogal overdonderend allemaal. Er werd verschrikkelijk op ons gelet; ik mocht niet eens naast Agnes zitten. Na anderhalf jaar zijn we getrouwd. Ik vond een baan in Enschede, haar vader regelde een flatje, en voor ik het wist woonde ik in Twente.”
'Het ging heel snel'
Agnes: “Het ging heel snel, maar niet té snel. Juist omdat we elkaar op vakantie hebben leren kennen, hadden wij een heel stevige basis. Als vakantieliefde moet je elkaar vertrouwen, meer dan in een andere relatie. Dat vertrouwen legde een stevig fundament onder onze relatie.”Bert: “Dat wij elkaars vakantieliefde zijn, speelt ons hele huwelijk al een rol. Vakantie is belangrijk voor ons. Thuis raak je toch een beetje in een sleur. Als we samen een paar dagen weg zijn, komen we weer wat dichter bij elkaar.''
Hechter
Agnes: “Je krijgt een ander gevoel voor elkaar. Niet dat je opnieuw verliefd raakt, maar we zijn wel hechter geworden. We zijn nooit op huwelijksreis geweest. Dat hebben we onlangs, toen we veertig jaar getrouwd waren, goedgemaakt met een reis naar de Dominicaanse Republiek. Dat was heerlijk. Elke vakantie vernieuwen we onze relatie. Door er af en toe bij stil te staan dat we het goed hebben met elkaar, houden we onze band heel sterk.”
Thea (58) en Jan (61) Bentvelzen woonden in dezelfde streek
Maar vonden elkaar in 1974 achthonderd kilometer verderop
Thea: “Ik ging met mijn zus en een stel vriendinnen in twee Eenden op vakantie. De ex van mijn zus zou met een club jongens in een grote Mercedesbus naar Frankrijk gaan. Mijn zus en die jongen spraken af dat de twee groepen elkaar op een camping zouden ontmoeten.”Jan: “Ze waren niet op de afgesproken plek, maar hadden gelukkig nog het fatsoen gehad een briefje achter te laten waar ze wel zaten. We reden dat terrein op, zagen twee tenten en een waslijn vol slipjes en bh’s en wisten dat we goed zaten. Van die meiden zelf was geen spoor te bekennen. We vonden ze in het dorp.”
Sfeer was meteen heel leuk en uitgelaten
Thea: “Wij zaten in een restaurant toen de jongens binnenkwamen. De sfeer was meteen heel leuk en uitgelaten.”Jan: “Tijdens die lunch is het al ontstaan tussen ons. Op de een of andere manier was er meteen een lijntje. Thea had erg kort haar, waardoor haar blozende gezicht heel goed uitkwam. Dat haar was een soort magneet-achtig iets.”Thea: “Heel vreemd, want ik had er ongelooflijk veel spijt van dat ik het had afgeknipt. Jan zag er hartstikke leuk uit. Hij droeg een geruit bloesje met een giletje. Daarnaast was hij heel open en zorgzaam; dat vond ik erg aantrekkelijk. Die avond zaten we met z’n dertienen bij elkaar op de camping. Ik drink nooit, maar nam toen van die vieze Franse wijn.”
'Mijn bezorgdheid viel blijkbaar goed'
Jan: “Van die goedkope met een schroefdop.” Thea: “Ik werd er hartstikke ziek van. Jan ontfermde zich over mij en legde me in de tent. Hoe beroerd ik me ook voelde, dat vond ik ontzettend leuk.” Jan: “Ik heb haar op een heel fatsoenlijke manier in haar pyjama en slaapzak geholpen. Mijn bezorgdheid viel blijkbaar goed, want de drie dagen die ik met m’n vrienden op die camping bleef, bracht ik dicht bij Thea door. We gingen samen naar het strand en hingen rond op de camping en in het dorp. Niet met z’n tweeën, maar met een heel stel.”
'Ik wist dat we elkaar weer zouden zien'
Thea: ”Je kunt je heel wiebelig voelen als je net verliefd bent, maar dat had ik totaal niet. Ik voelde me heel zeker van Jan. Ik was ook niet emotioneel toen we na die drie dagen afscheid namen. Ik wist dat we elkaar weer zouden zien. Hij woonde in Den Haag, ik in Leiden. We hoefden maar een paar kilometer te overbruggen.” Jan: “Na die vakantie zijn we samen naar een feest gegaan en vanaf toen was het echt aan. Maar in Frankrijk ligt de start van onze liefde.” Thea: “Alles wat we belangrijk vinden in onze relatie – openheid, eerlijkheid en zorgzaamheid – kwam daar al aan de orde.” Jan: “Al die dingen zorgen ervoor dat je bij elkaar blijft. Nu al 36 jaar.”
Bijzonder
Thea: “Het is wel bijzonder, want die vakantiesfeer was eigenlijk heel oppervlakkig: veel lachen en feesten. Toch zagen we al veel van elkaar. Toen jij voor mij zorgde omdat ik ziek was, voelde ik je veiligheid.” Jan: “Het ging zonder woorden en geheel automatisch. Het was eigenlijk allemaal gevoel.” Thea: “Uit die vakantie zijn uiteindelijk drie huwelijken voortgekomen. We gaan geregeld met die andere twee stellen op vakantie. Daardoor worden er vaak herinneringen aan die reis in 1974 opgehaald. Die zorgeloze verliefdheid kan ik nog zo oproepen, een heerlijk gevoel.” Jan: “Samen met de geboorte van onze kinderen vormt het begin van onze relatie in Frankrijk het hoogtepunt van mijn leven. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk.”
Jolanda (54) en Marcel (53) leerden elkaar in 1980 kennen in Tunesië
Marcel was receptionist in het hotel waar Jolanda logeerde
Marcel: “Jolanda’s mooie lach viel me meteen op. Ze zat vaak in de lobby te lezen, en dan keek ik stiekem naar haar. Of nou ja, stiekem… Ze keek ook terug.” Jolanda: “Als we oogcontact hadden, voelde ik vlinders in mijn buik. Het was liefde op het eerste gezicht.”
Blokkerende toegangspas
Marcel: “Op een dag kon ze haar kamer niet in, omdat de toegangspas blokkeerde.” Jolanda: “Dat was echt waar, hoor. Die pas deed het echt niet.” Marcel: “Ik maakte haar deur open en we raakten aan de praat. Dat was meteen heel leuk. Zo leuk dat ik vroeg of ze de volgende dag met mij naar de kamelenmarkt wilde.” Jolanda: “Het was niets voor mij om meteen met een man op stap te gaan, maar ik vertrouwde Marcel. En ja, ik was verliefd en nieuwsgierig naar hem.” Marcel: “We hebben een heel leuke dag en nog een heel leuke week gehad. Ik vond het vreselijk dat ze weer naar huis moest.”
'Meer dan een korte vakantieliefde'
Jolanda: “Vijf maanden later was ik alweer terug. Ik wilde weten of het iets eenmaligs was geweest. Toen we weer samen waren, wist ik meteen dat het meer was dan een korte vakantieliefde. Het voelde zó goed.” Marcel: “Voor ons allebei. Het was alleen ontzettend vervelend dat we zo ver uit elkaar woonden. Daardoor hebben we geen normale verkeringstijd gehad. We bouwden onze relatie op via de telefoon en in die paar weken per jaar dat ze naar mij toe kwam. Omdat ik geen paspoort had, kon ik pas na zes jaar voor het eerst naar Nederland toe.”
Vertrouwen is heel belangrijk
Jolanda: “In een relatie is vertrouwen heel belangrijk, maar in die van ons zeker. ‘Als jij er niet bent, heeft hij allemaal andere vriendinnen, zo gaat dat met die buitenlanders’, zeiden anderen tegen me. Ik wilde me niet onzeker laten maken, maar was het soms wel. We zaten zo ver uit elkaar.”
'We voelden ons samen heel sterk'
Marcel: “Jolanda is enig kind en haar moeder was al overleden. Omdat ze haar dementerende vader niet alleen kon laten, ben ik naar Nederland verhuisd. Dat was een grote stap. Ik had een superbaan en moest hier beginnen met totaal ander werk dan ik gewend was. Dat was best moeilijk. Omdat haar vader dementerend was en mij daardoor weleens zag als iemand die tussen Jolanda en hem in kwam te staan, hadden we soms moeilijke momenten. Toch ging ik niet terug, daarvoor hadden Jolanda en ik het te goed.”Jolanda: “We voelden ons samen heel sterk. Dat maakte dat we bij elkaar bleven, ondanks onze karakterverschillen. Marcel is veel liever dan ik, maar daardoor vullen we elkaar juist aan.
Cultuurverschillen
Van cultuurverschillen hebben we nooit last gehad.” Marcel: “Respect is bij ons heel belangrijk, voor elkaars geloof bijvoorbeeld.” Jolanda: “Marcel is moslim en ik ben christen. Onze zoon en dochter zijn gedoopt en onze zoon is besneden. We geven ze het allebei mee, en dan moeten ze uiteindelijk zelf maar kiezen.” Marcel: “Ik ben gelukkig in Nederland, samen met Jolanda. Mijn familie mis ik best, maar het zijn vooral de warmte, de zee en de mooie plekjes van Tunesië waar ik soms naar verlang.” Jolanda: “Als Marcel en ik in Tunesië zijn, gaan we altijd even naar het hotel waar we elkaar hebben ontmoet. Als ik hem weer zie zitten in de receptie, denk ik terug aan hoe leuk het was.” Marcel: “Dan voel ik weer de kriebels van toen.”
Lees ook:
