Een week zonder Internet, mobiel bellen of SMS

• Zou u nog zonder e-mail, mobiel bellen en sms kunnen? Reageer onder dit artikel!

Uit het dagboek van Maaike: Ik voel me veel rustiger en ik kan me beter concentreren op mijn huiswerk. Het is eigenlijk wel fijn. Ik maak mijn huiswerk nu lekker beneden. Tijd over en geen flauw idee wat ik moet gaan doen. Ik mis mijn vriendinnen. Ik ben het helemaal spuugzat!

Uit het dagboek van Joke: Ik heb iedereen gewaarschuwd: deze week ben ik onbereikbaar. Zal ik mijn oude typemachine maar weer te voorschijn te halen? Ik doe rustig aan: samen met Coen koffiedrinken en tv-kijken. Ik moet er niet aan denken dit nog een week te moeten doen.

Maaike

Maandag, 20.20 uur
Vandaag is het dag één en eigenlijk valt het me mee om geen internet en telefoon te hebben. Ik heb geen beltegoed meer op m'n mobieltje, dus ik kan niet eens bellen of sms'en. Normaal zet ik meteen de pc aan als ik uit school kom om te msn'en met mijn vriendinnen. Maar dat kan nu natuurlijk niet. Nadat ik m'n huiswerk had gemaakt, hield ik tijd over. Normaal ga ik dan weer msn'en. Ik ben dus nog maar wat vooruit gaan werken voor school. Mijn vriendinnen zouden dit niet doen en ze denken dat ik het niet ga volhouden. We zullen zien!

Dinsdag, 20.50 uur    
Ik voel nu al verschil. Echt raar. Op de een of andere manier voel ik me veel rustiger en kan ik me beter concentreren op mijn huiswerk als de computer uit is. Het is eigenlijk wel fijn. Mijn ouders zijn er natuurlijk erg blij mee dat ik me beter kan concentreren. Alleen vanavond zat ik niet zo lekker in mijn vel en had ik de behoefte om mijn hart te luchten tegen iemand op msn of via de telefoon, maar ja, dat kon dus niet. Ik mis het contact met mijn vriendinnen.

Woensdag, 21.20 uur
Mijn moeder vindt dit prima zo, zij heeft een supergezellige week. Want nu ik niet meer kan msn'en is er eigenlijk geen reden om mijn huiswerk boven op mijn kamer te doen. En dus ga ik lekker beneden zitten. Zo raar! Ik heb ook veel meer gesprekken met mijn ouders, we zitten 's avonds opeens met elkaar in de woonkamer tv te kijken of wat te kletsen. Vandaag had ik een repetitie en twee schriftelijke overhoringen en meestal sms ik m'n moeder even hoe het gegaan is, maar nu dus niet...

Wat ook anders is: soms is er een ruzie tussen klasgenoten of zo en heeft iedereen dat op msn uitgebreid met elkaar besproken, maar dan weet ik nergens van. Net alsof ik er niet meer bij hoor. Als ik 's morgens op het schoolplein mijn vriendin zie, hebben we elkaar nu steeds enorm veel te vertellen. Ik praat honderduit. Over het huiswerk, wat ik op televisie heb gezien, alles wat ik normaal via msn gezegd zou hebben.

Donderdag, 21.10 uur
Vandaag heb ik geen probleem gehad, behalve dan dat ik niet wist welke ouders aan de beurt waren om ons naar handbal te brengen. Dat was lastig. Ik wilde eigenlijk toch maar gaan bellen, maar omdat ik een van de moeders tegenkwam, hoefde dat niet.

Vrijdag, 14.15 uur
Ik heb vandaag geen behoefte gehad aan de pc of msn of telefoon.

Zaterdag, 22.15 uur
Ik had vandaag echt te veel tijd over en had geen flauw idee wat ik moest gaan doen. Het leven is saai zonder computer. Ik lees meer. En ik ben mijn huiswerk maar weer gaan maken.
Aan de ene kant vind ik het niet zo erg dat ik niet op de pc mag en de telefoon niet mag gebruiken, maar aan de andere kant mis ik het wel. Ik mis vooral mijn vriendinnen. De hele tijd met je ouders praten is toch anders.

Zondag, 20.30 uur
Vandaag was de moeilijkste dag. Ik ben het helemaal spuugzat! Ik verheug me op morgen, want dan is dit achter de rug. Ik had vandaag heel sterk de drang om iets te gaan doen van de dingen die ik niet mocht gebruiken! Toch maar niet gedaan.
Ik vond deze week wel oké, maar een maand? Nee, dat zou ik niet kunnen (en willen).

Achteraf:
Ik haalde veel hogere cijfers omdat ik mijn huiswerk maakte zonder dat de computer met YouTube als achtergrondmuziek aanstond. Voortaan gaat de computer uit als ik huiswerk maak.

Joke

Maandag, 23.30 uur
Vanmorgen ben ik rustig opgestaan en uitgebreid in bad geweest. Normaal begint mijn dag met e-mailen. In mijn pyjama beantwoord ik de talloze e-mails die ik binnenkrijg, bijvoorbeeld omdat ik in het bestuur zit van de ANGO, de Algemene Nederlandse Gehandicapten Organisatie. Voor ik het weet, ben ik dan een paar uur verder. Zo niet vandaag. Ik ging op de fiets naar fysiotherapie. Daarna rustig koffiedrinken en wat rommelen. Ik heb bestuursleden en vriendinnen gewaarschuwd: reken deze week niet op mij, ik ben onbereikbaar.

Dinsdag, 23.00 uur
Om 5.45 uur opstaan en naar het Radboudziekenhuis Nijmegen voor een lichte operatie aan mijn hand. Om kwart voor twaalf ben ik weer thuis, zonder pijn. Wel lastig, zo'n hand in het verband. En ik mag niemand bellen om even mijn hart te luchten. Bij de post zit een briefkaart van een vriendin, die meent dat we op deze manier ook best kunnen communiceren. 's Avonds vergaderen. Medebestuurslid Marijke haalt me op en we staan stipt op tijd de stoep. Er wordt niet opengedaan en er brandt geen licht. Zonder nadenken begin ik te bellen met Marijke's mobieltje. Ai, pas achteraf besef ik dat ik de fout ben ingegaan.

Woensdag, 20.00 uur
Ook vandaag weer rustig aan gedaan: uitgeslapen en gaan badderen. Daarna naar Zwolle. Als ik thuiskom blijkt een vriendin gebeld te hebben dat ze haar poes heeft moeten laten inslapen. En de buurvrouw is geweest: of ik 's avonds mee wil naar een discussieavond. Aan het eerste kan ik nu niets doen (ik kan niet bellen) en het tweede komt als geroepen, als afleiding in dit gedwongen computerloze tijdperk.

Donderdag, 22.00 uur
Ik koop een 'sterkte-kaartje' voor de vriendin van de poes en merk dat we rood staan. Omdat we elektronisch bankieren weet ik niet hoe ik geld van de spaarrekening naar de betaalrekening moet overmaken. Balen! Door niet te bellen of te mailen kom ik tot meer tot persoonlijk contact, maar ik houd geen tijd over. De uren worden anders ingevuld. Aan lezen of naar de radio luisteren (wat ik van plan was) kom ik niet toe. Er vormt zich een aardige stapel te schrijven brieven waarmee ik niet verder kan. Ik overweeg om mijn oude IBM-typemachine weer te voorschijn te halen. Ik ga vroeg voor de tv zitten. Ik kijk deze week meer tv dan normaal. En ik ga vroeger naar bed, zo zonder internet en mailbox voor het slapen gaan.

Vrijdag, 20.30 uur
Als ik 's middags thuiskom, ben ik een vriendin misgelopen die op me had zitten wachten. Dat was niet gebeurd als ze me had kunnen bellen. 's Avonds doe ik rustig aan: samen met Coen koffiedrinken en tv-kijken. Maar ik kan slecht stil zitten. Het internet mis ik niet echt, maar de telefoon wel. In deze tijd kun je echt niet meer zonder. Voor afspraken laat ik Coen bellen...

Zaterdag, 21.00 uur
Na het eten ruim ik post op en doe wat administratie, maar ik blijf steken omdat ik de reisverzekeringpapieren niet kan vinden. Die staan wel in mijn postvak op het internet, maar daar kan ik niet bij.

Zondag, 00.15 uur
Gelukkig, de laatste dag. Ik kan me niet bedwingen als de klok middernacht slaat: even kijken naar wat er de afgelopen week aan e-mail is binnengekomen! Het was een vreemde week. Ik hield geen tijd over, ook al omdat je al snel voor de tv belandt. Mijn leven was wat rustiger, maar de telefoon miste ik ontzettend. Juist om dingen even kort te sluiten. Ik moet er niet aan denken dit nog een week te moeten doen!

Achteraf:
Normaal checkte ik vijf, zes keer per dag mijn e-mail, maar nu vind ik twee keer mooi genoeg. Leven zonder telefoon vond ik het moeilijkst. Dat kan dus echt niet meer.

Reageer! 

Zou u nog zonder e-mail, mobiel bellen en sms kunnen? Klik hieronder op Reageer en vertel uw verhaal!