Herinneringen aan muziek 2

Leuke ingezonden verhalen over herinneringen aan de muziek uit de jaren 60

Heimwee naar Australië

Missing media-item.Ik heb met mijn man samen de jaren 60 doorgebracht in Australië. Ongeveer halverwege de sixties waren mijn man en ik aan het strand in Kiama, een badplaats aan de oostkust. Die dag was perfect. Wij stonden over de zee te kijken toen plotseling over de luidsprekers het lied ‘Maria Elena’ van Los Indios Tabajares werd gedraaid. Het was de eerste keer dat ik dit lied hoorde en ik was er gelijk verliefd op. Mijn man is op kerstavond 2000 overleden, maar steeds als ik ‘Maria Elena’ hoor, beleef ik die dag opnieuw.
Anja van den Brink, Duiven

 

Voor bij de uitvaart

Missing media-item.In 1962 ging ik op vakantie in de Dolomieten en wel naar Nova Levante bij Bolzano. Het was een busreis en ik was 16 jaar. Als tiener in die tijd ging je ’s avonds dansen in de Dolomiti-bar, waar ik de eerste avond al verliefd werd op een Süd-Tiroler die 24 jaar was. We waren de hele week onafscheidelijk en onze plaat was ‘Gitarren klingen leise durch die Nacht’ van Jimmy Makulis. Toen de vakantie voorbij was, wilde ik het plaatje natuurlijk hebben, maar het moest besteld worden omdat het in Nederland geen hit was. Weken heb ik er op gewacht en toen het eindelijk arriveerde, heb ik het grijs gedraaid op mijn Philips-pick-upje. Na een paar keer schrijven was de liefde van zijn kant kennelijk over en ik heb nog de hele winter zitten treuren bij mijn favoriete plaatje. Mijn moeder werd er horendol van!
Nog steeds vind ik het een prachtig nummer. Toen ik het laatst op de Duitse televisie hoorde zingen in het Spaans door de zanger Semino Rossi, was ik weer terug in de Dolomiti-bar, 45 jaar geleden. Omdat ik alleenstaand ben, heb ik al mijn uitvaart geregeld, zodat mijn zoon niet voor verrassingen komt te staan. En ja, u raadt het al, een van de plaatjes die tijdens mijn uitvaart gedraaid moeten worden, is natuurlijk ‘Gitarren klingen leise durch die Nacht!’.
Het blijft een prachtnummer!
Jetty Blijdenstein, Oosterhout

 

Met tbc naar het sanatorium

Missing media-item.Ik was 18 jaar toen ik te horen kreeg dat ik was besmet met het tbc-bacil en naar het sanatorium Beatrixoord te Haren moest. De eerste maanden moest je de hele dag in bed blijven liggen en je ging een beetje luisteren met een oorschelpje naar de muziek uit die jaren en al die liedjes doen me tot op heden nog veel. Emoties komen naar boven, het was toch wel wat zo, jong en toch een beetje gevangen zijn. Maar één liedje van de Fortunes kon wel voor ons gemaakt zijn en is tot op heden mijn favoriet: ‘You’ve got your troubles’. Ik heb er dertien maanden gelegen en heb er wel een happy end gekregen want ik heb stilletjes verkering gekregen met een zuster en daar ben ik al 38 jaar mee getrouwd. Zo raar kan het lopen in het leven.
P. Lutje, Musselkanaal

Veel overeenkomsten met Adamo

Missing media-item.In 1963 zag ik Salvatore Adamo voor het eerst op de tv bij Willem Duys. Ik kende hem niet, maar ik zag veel overeenkomsten tussen het gezin van Salvatore Adamo en het gezin waar ik vandaan kwam. Ik kom uit een groot gezin van vijftien kinderen, mijn ouders waren Belgen, wij spraken thuis Frans. Wij werden vaak uitgescholden voor ‘vuile Fransen’, dus zelfs toen bestonden er al vooroordelen tegen buitenlanders.
Ik heb dezelfde leeftijd als Adamo we zijn allebei in 1943 geboren. Als ik het liedje ‘Vous permettez, monsieur?’ op de radio hoor, doet me dat steeds aan 1963 denken, jong en onbezorgd. In 1978 heb ik het nummer via de telefoon op de radio gezongen op zondagmiddag, bij de VARA in het programma ‘Telefoonzanger’, Dat programma werd toen gepresenteerd door Fred Florusse. Ik zou dit nummer nog eens willen zingen met Adamo, maar deze wens zal altijd wel een wens blijven.
Maurice Beckand-Verwee, Cadzand


Politiesirenes

Missing media-item.1961, vakantie: een dancing ergens in Duitsland. We dansen de hele avond op haar favoriete song ‘Danke für die Blumen’ van Siw Malmkvist. Ineens politiesirenes. Busjes stoppen met gierende remmen. Iedereen moet mee. Het meisje waar ik zo close mee was, blijkt met nog een paar meiden te zijn ontsnapt uit een opvoedingsgesticht. Ik wist nergens van! Zoiets vergeet je nooit meer.
J. van Leeuwen, Hoorn

 

Lees meer herinneringen:
Verhalen uit Plus Magazine
Herinneringen aan muziek 1
Herinneringen aan muziek 2
Herinneringen aan muziek 3
Herinneringen aan muziek 4

Auteur