Terwijl de jongens lekker aan het knutselen waren, moesten de meisjes naar handwerkles. Pannenlappen, poppenjurkjes, babysokjes. Met klamme handen ploeteren op katoenen lapjes die met de week groezeliger werden. Grimmige broddelwerkjes, ongeduldige juffen, en die steek die toch nog viel terwijl je bijna klaar was. Voor kinderen die er niet zo goed in waren, was handwerkles een verschrikking. Maar een hoop Pluslezers hadden er gelukkig ook wél plezier in.
Werkje mee naar huis
Foto: Het werkje van Cécile Timmermans: Bloed, zweet en tranen, daar deed je een heel jaar over. En als het niet af was, maakten de nonnen het af.
Linkshandig
Als je vroeger linkshandig was, werd het je niet gemakkelijk gemaakt. Schrijven met een kroontjespen was al lastig zat, maar tijdens handwerkles moest je ook nog eens in spiegelbeeld werken! De juffrouw deed het vaak rechtshandig voor. "Met borduren stonden mijn kruissteekjes de andere kant op. Maar als ik mijn werkje omdraaide, stonden we weer gelijk", schrijft Pluslezer Inez op Facebook.
Mazen
Zo noemden we gaten dichten. En die gaten maakte de juffrouw er vaak gewoon zelf in. Dichten maar. "Ik heb zeker een halfjaar met een groot gat in m'n gebreide pannenlap zitten worstelen. De pannenlap was wit van kleur, maar door mijn zweterige handjes was het helemaal gelig en bruin geworden. De breinaalden waren daardoor ook verroest", aldus Gerda van Alphen.
Babysokjes
Wat een verschrikking, die kleine sokjes! Andrea Grofics kan het zich nog herinneren als de dag van gisteren: "Bij het sokjes breien, konden de meeste meisjes ze wel aantrekken, maar ik kon er iemand mee doodslaan, zo stijf waren ze. De naalden waren ook alle vier helemaal krom! Maar tegenwoordig handwerk ik juist heel graag, vooral borduren. Breien is nooit echt gelukt."
Foto: Pluslezer Liesbeth Moro heeft de sokjes die ze 52 jaar geleden moest breien nog. "Voor de één kreeg ik een 5, voor de ander een 7."
Oma
Voor veel Pluslezers die breien maar niet onder de knie konden krijgen op school, was daar gelukkig bij thuiskomt hun oma. Dat gold ook voor Pluslezer Trin: "Mijn handwerkjuf zei me dat ze mij niet kon leren breien, want ik was linkshandig. Ik kwam huilend thuis waar op dat moment mijn allerliefste oma op bezoek was. Deze aarzelde geen moment en zei dat ik naast haar op de bank moest gaan zitten en alles precies na moest doen wat zij deed. Zo heb ik breien geleerd. En wel... rechtshandig."
Naaimachine
Toen we iets ouder waren, mochten we soms ook met de naaimachine werken. Dat was wél leuk! "Tegen het eind van de lagere school mochten we een wiegje maken voor een nieuw popje. Deels op de handnaaimachine. Basis was een sigarenkistje. Dat vond ik echt leuk", zegt pluslezer Lia.
Eind goed al goed
Veel Pluslezers hadden als kind een hekel aan handwerkles, maar opvallend genoeg zeggen de meesten er later juist heel veel plezier in te hebben gekregen. "Het was altijd het laagste cijfer op mijn heel goede rapport. Jammer, het lag aan de druk van de pinnige handwerkjuf! Maar doorzetten deed ik wel en later liepen mijn vier kinderen in de meest moeilijke gebreide kleding", zegt Mia Boots bijvoorbeeld. En ook Marianne van Willenswaard-Aling heeft er later tóch nog plezier in gekregen. "De jaren na school nooit een naald in wat voor vorm aangeraakt en opeens zag ik de lol van handwerken in. Kleding maken, quilten, breien, haken. Wat geeft dat een ontspanning. Wie had dat vijftig jaar geleden gedacht? Ik niet en mijn eerste twee leraressen ook niet."
Wat zijn uw herinneringen aan handwerkles?
