Het avondje van Sinterklaas

Bij de deur werd ik welkom geheten door een man die ik maar Hannes zal noemen. Hannes kende ik van caféruzies, kleine diefstallen en heling. Ik had geen notie waar Hannes woonde, maar toen hij de deur opende was het onmiskenbaar dat ik in zijn woning was.

Door mijn uitmonstering als Sinterklaas herkende Hannes mij niet als de politieman die hem al een paar keer de oren had gewassen voor dit soort vergrijpen. Haastig ging ik zijn woonkamer binnen om zo mijn lichte verwarring te verbergen. Daar zaten twee puberale jongens onverschillig aan tafel alsof het hele gedoe hen niet aanging.

Sinterklaas kreeg keurig een stoel aangeboden, waarna Hannes mij een spiekbriefje overhandigde. Ik had mij inmiddels herpakt en begon aan de hand van het spiekbriefje Hannes te ondervragen, er vooral op lettend dat het niet op een politieverhoor leek. De feiten kende ik immers!

Hannes speelde het spel goed mee en even later waren de jongens aan de beurt. Het bleken zijn beide zoons te zijn van een jaar of 15, 16, die voor de vorm maar naast Sinterklaas kwamen staan, ieder aan een kant. Het spiekbriefje werd er weer bij gepakt en de vergrijpen van de beide schavuiten werden hardop door Sinterklaas voorgelezen. Rijden zonder rijbewijs, hasjgebruik, joyriding, noem maar op, waren de zaken die Hannes op het briefje had gekalkt. En dat voor jongens van een jaar of 15, 16!

Aan Hannes kon ik zien dat het hem veel zorgen baarde, maar ik zag ook dat hij deze beide knullen ontzettend lief had. Hij had bijna tranen in de ogen toen hij de jongens uitdrukkelijk vroeg hem ten overstaan van Sinterklaas te beloven dat soort dingen niet meer te doen. Mijn eigen hart sloeg over bij het zien van zoveel bezorgdheid bij Hannes voor zijn geliefde zoons. Sinds die tijd kon Hannes bij mij niet meer kapot.

Rotsvast geloof
Dezelfde avond werd ik verwacht in een luxe appartementencomplex, waar ik door de moeder werd binnengelaten. Twee jonge jongens zongen zich bijkans de longen uit het lijf bij mijn binnenkomst. Ze geloofden nog rotsvast in Sinterklaas.

In een hoek van de kamer zat een man waarvan ik aannam dat dit de vader was. Hij keek strak naar de tv, en keek niet eens op toen de sint binnenkwam.

Er volgde een geanimeerd gedoe met briefjes, cadeautjes en kwinkslagen over en weer. Het werd echt gezellig, en de moeder vroeg de man met iets luidere stem er bij te komen zitten, want dat zouden de jongens leuk vinden. De man schreeuwde voor zich uit dat zíj die vent besteld had, en dat hij er niets mee te maken wilde hebben. Hij bleef tv kijken en verroerde zich niet.
Weer sloeg mijn hart over, maar nu van afgrijzen bij het zien van zo weinig betrokkenheid. De stemming sloeg om en het werd ijzig stil, waarna ik de zaak maar gauw afraffelde. De teleurstelling was van de gezichten van de jongens af te lezen. Dit moet voor hen een onvergetelijk sinterklaasfeest zijn geweest, maar dan in negatieve zin.

Voor mij was deze avond ook onvergetelijk. Als ik nu met mijn kinderen en kleinkinderen sinterklaas vier, denk ik nog altijd terug aan deze twee vaders en hun kinderen. Herinneringen kun je niet afpakken, ook niet bij kleine jongens. Soms is dat fijn, maar soms ook is dat jammer.”

Wat was uw meest memorabele sinterklaasviering?

Die keer dat ome Kees met tabberd en al in het water viel? Of toen de portemonnee helemaal leeg was maar er toch kadootjes waren? Laat het ons weten op deze pagina!