Ik zwem altijd in de rustige baan
Sinds ik niet meer kan hardlopen, zwem ik een paar keer per week. Dat schijnt goed te zijn voor de conditie, zelfs beter dan alles wat je voor de gezondheid op het land kunt verrichten. Ik trek een halfuur banen, precies een half uur, geen minuut langer. Betere zwemmers tellen banen, geen minuten, ze zwemmen twee kilometer in een uur.
Yvonne Kroonenberg (72) is schrijver en psycholoog. Ze schrijft maandelijks in Plus over relaties in brede zin.
Op de uren die gereserveerd zijn voor banen zwemmen is het bad verdeeld in niveaus. De ene lange zijde is ‘niveau borstcrawl’. Daar zwemmen de doordouwers. Daarnaast is een baan voor andere snelle zwemmers. Ik zwem helemaal aan de andere kant, bij de oude mensen en de vriendinnen die samen zwemmen, in de babbelbaan. Er staat een bordje bij: rustige baan, maar ik heb een badjuf weleens zachtjes ‘zwambad’ horen sneren. Doordat ik meestal op vaste tijden naar het zwembad kom, ken ik een aantal mensen en soms praten we. “Is dit nu een hobby?” vroeg ik aan een mevrouw die langszij kwam.
“Ga je weg of niet!” antwoordde ze, “Ik doe dit voor mijn gezondheid, maar ik verveel me dood.” Zij is sneller dan ik, dus had het gesprek geen voortgang. Ik stelde de vraag opnieuw, aan een man, die ik ook vaak zie op woensdagochtend. “Ja, dat kun je wel zeggen,” zei hij bedachtzaam, “ik voel me daarna heel prettig en ik vind het ook wel leuk.”
Ik weet eigenlijk niet precies wanneer een bezigheid een hobby is. Ik ben erover na gaan denken toen in de krant stond dat je geen eieren van hobbykippen mocht eten. Ik heb drie kippen, maar ik heb ze nooit als hobby beschouwd. Een hond is ook geen hobby.“Wanneer is een bezigheid een hobby?” vroeg ik aan mijn zus. “Als je er niet voor wordt betaald”, zei ze meteen. “Maar voor vrijwilligerswerk word je ook niet betaald”, weerlegde ik. “Maar dat is wel echt werk!” zei ze. “Het wordt hoog aangeslagen en erg gewaardeerd. Een hobby heeft iets lulligs.”
Ik zwem altijd in de rustige baan. Ooit sneerde een badjuf zachtjes: ‘zwambad’
“Op zolder een treinemplacement bouwen, kruissteken borduren, bloemschikken, tuinieren”, somde ik op. Ik heb een volkstuin, ik tuinier, dat is misschien wel een hobby. Niemand heeft er iets aan als ik de rozen sta te snoeien. Alleen de rozen zelf. “Heb jij een hobby?” vroeg ik aan mijn zus. “Jazeker! Ik speel toneel.” Ze maakt inderdaad deel uit van een amateurtheater-gezelschap dat ambitieuze stukken opvoert, Tsjechov, Shakespeare, Gogol. Dat doen ze op hun eigen vrije manier, ze hoeven geen recensie in de krant. “Toneelspelen heet tegenwoordig theatersport”, zei ik. Ze hief haar handen. “Theatersport is iets anders. Er zit een wedstrijdkant aan. Een team of een individu krijgt een opdracht: beeld een scène uit. Of schrijf een levenslied en zing het. Daar krijg je dan punten voor. Wij doen weleens zoiets, maar niet voor punten. Het is om je los te werken, voordat we echt beginnen met spelen.”
Voor zwemmen hoef ik ook geen punten. Ik doe wel mijn best om er beter in te worden. Een badjuf heeft me wat techniek bijgebracht, maar ik kan nog steeds niet duiken en geen crawl. En zo heel veel sneller ben ik ook al niet geworden. Ik zwam maar een beetje.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
