'Voor één keer in mijn leven zou ik een diva der diva’s willen zijn'

Op de cover drie leeftijdgenoten: jonge vrouwen in lange glitterjurken, hangende oorbellen die mee konden swingen op de beat, hoog getoupeerde kapsels – misschien waren het wel pruiken. Ik keek graag naar deze drie zwarte meiden, in wie ik ­mezelf herkende. Ik zag hoe ze op tv en live op de bühne hun lijf bewogen, terwijl ze zongen over de liefde in alle soorten en maten. 

Zelf was ik toen nog een groentje, maar de teksten van Where did our love go, Baby love en Stop! In the name of love ­waren goede voorlichting. Van The Supremes leerde ik dat veel in het leven draait om liefde. De liefde kan je een gebroken hart opleveren, maar voordat het ­zover is kun je zelf een eind maken aan een ­relatie die toch gedoemd is te mislukken.

Ik treurde toen ik las dat The Supremes uit elkaar gingen. Diana Ross ging solo en veroverde de ­wereld in haar eentje. Heel soms samen met andere grootheden in de soulmuziek, zoals Lionel Richie. Endless Love werd een grote hit, maar daar bleef het bij.

Ik werd weer helemaal ‘Ross minded’ toen ik haar in 2013 terugzag op Curaçao op het openlucht­podium van het North Sea Jazz Festival aldaar. La Ross maakte haar entree zoals alleen een echte diva kan. Gekleed in het knalrood, een jurk met een strak bovenlijf, een wijde rok van tule en een cape eromheen die meezwierde als ze haar armen wijd open hield. In de zinderende tropenavond trakteerde ze ons op haar bekende repertoire. Iedereen zong mee en iedereen sprak er lovend over dat een vrouw van 70 met zo veel energie het publiek zo kon betoveren.

Dit jaar is Diana Ross 81 geworden. Ze weet van geen ophouden. Ze was de grootse slotact van het North Sea Jazz in Rotterdam. Nog voordat ik wist dat zij daar zou optreden, vroeg een redacteur van Libelle mij voor haar rubriek ‘20 vragen aan’ met wie ik wel een week van leven wil ruilen. Zonder aarzelen antwoordde ik: “Met Diana Ross.” Ik zou de liefde willen bezingen zoals zij en al was het voor één keer in mijn leven een diva der diva’s zijn. Ja, haar stem is wat dunner geworden, maar de rode jurk die ze op Curaçao droeg en de nostalgie die ze bij duizenden onder het publiek opriep, maakten haar goddelijk.