Vies, veel werk, maar ook voldoening: herinneringen aan katoenen luiers

Getty Images

Vouwen, omdoen, uitwassen, koken, ophangen en weer vouwen. Aan katoenen luiers hadden we vroeger onze handen vol. Negen herkenbare herinneringen.

Vouwen

De grote lappen stof vouwden we in een soort vliegtuigmodel. Sommige vrouwen hadden er hun eigen slimme techniek voor, zodat het dikke gedeelte tussen de beentjes zat en het dunne aan de zijkant. Heel vernuftig. Zou u het nu nog kunnen? Leuk om eens te proberen.

Getty Images

Veiligheidsspeld

Veel vrouwen legden de katoenen luiers al netjes gevouwen in de kast klaar. Had je er een nodig, dan hoefde je die alleen te pakken, om te doen en er een veiligheidsspeld doorheen te prikken. Wel oppassen dat je niet in het babyhuidje prikte, dus deed je je eigen vinger erachter. Soms ging de speld wat stroef door het doek heen. Handig trucje: door je haar halen, of door een stuk zeep.

Luieremmer

Zodra de luier vies was, begon het harde werk. Een dagtaak was het. Eerst met koud water spoelen, dan de luieremmer in met een sopje. Voorweken. Dat was het vieste klusje eigenlijk, want zodra je later het deksel van die emmer haalde… Ruikt u het weer?

Kookwas

Daarna was het tijd om de luiers te wassen. Een wasmachine hadden velen van ons vroeger nog niet. Wassen deed je dus in een zinken emmer of teil met kokend water en een sopje van Radion, Biotex of soda.

Luierwas in de wind

Schone luiers hingen we op in de tuin aan de droogmolen of gewoon aan de lijn. Heerlijk, die hagelwitte schone doeken, wapperend in de wind. Dat was het moment waarop je voldoening voelde van je werk.

Strijken

Vervolgens streken we de doeken weer mooi glad en kon het vliegtuigjesvouwen beginnen. Het hele riedeltje eindigde met een opgevouwen stapel, fris ruikende luiers in de kast.

Inlegvelletje

Vlak voor de wegwerpluiers kwamen de blauwe inlegvelletjes op de markt. Handig, want daarmee ving je een hoop poep en plas op, zodat de katoenen luier langer schoon bleef. Heeft u de inlegvelletjes gebruikt?

Wegwerpluiers

En toen waren ze daar: de wegwerpluiers van Pampers, Monly, Libero en Billies. Sommige kon je al krijgen in de jaren zeventig, maar toen waren ze nog behoorlijk aan de prijs. In de jaren tachtig bereikten ze het grote publiek. Maar of het echt duurzaam was…

Eerder zindelijk

Lijkt het maar zo of waren onze kinderen vroeger eerder zindelijk dan de kinderen van nu? Meerdere Pluslezers vragen zich dat af. Misschien was het onaangenamer voor kinderen dan de Pampers van nu: zo’n natte, koude luier tegen hun billen.

Wat zijn uw herinneringen aan katoenen luiers? Laat het weten in de reacties.