Ik heb spijt van m’n testament. Steeds weer lees ik dingen die ik ook in mijn testament had willen opnemen. We waren al niet tevreden over de notaris. Hij ergerde zich duidelijk aan onze vragen. Is hier nog wat aan te doen?
U heeft zeker een reden om ontevreden te zijn. Het is juist goed om bij de notaris vragen te stellen. Voor hem is het ingewikkelde erfrecht met al z’n facetten, misschien gesneden koek, maar voor zijn bezoekers zeker niet. Goed uitleggen in zijn vak. Veel notarissen hebben na afloop van een bezoek toch al het gevoel dat de boodschap maar half overgekomen is.
U worstelt met de situatie dat een van de partners in een verzorgingstehuis opgenomen wordt, en de andere thuis blijft wonen. Het is niet ondenkbaar dat de thuiswonende partner eerder overlijdt dan die in het verpleegtehuis.
Het is vrij gebruikelijk dat een notaris mensen op de zogenaamde AWBZ-clausule wijst. Daarmee leg je vast dat bij opname in een verpleegtehuis het erfdeel van de langstlevende partner deels direct opeisbaar wordt voor de andere erfgenamen. Vaak is het zo dat de partner in het verzorgingshuis eerder komt te overlijden dan de partner die thuis blijft wonen. In dat geval gaat het geld naar de partner die nog thuis woont. Maar andersom kan natuurlijk ook gebeuren. De thuiswonende partner overlijdt eerder. Dan zou het geld inclusief de kindsdelen inderdaad naar de man of vrouw in het tehuis gaan. Daardoor zou de eigen bijdrage voor de opvang en verzorging stijgen. Bovendien moeten de erfgenamen, vaak de kinderen, dan wachten op het geld waar de langstlevende misschien toch geen notie van heeft. In een zorgvuldig opgesteld testament kan dat voorkomen worden.
Ik heb inmiddels begrepen dat de notaris het boetekleed heeft aangetrokken. Maar we bespreken de vraag toch, om aan te stippen dat mensen bij een notaris vragen stellen over dingen die ze niet direct begrijpen.
