Als bleekneusje naar het Koloniehuis: hoe was dat?

Ook ik ben regelmatig naar een koloniehuis geweest.
Slechte herinneringen aan.
Ik was ongeveer 9 jaar, en vanwege astma moest ik naar koloniehuis Jong Leven in Bergen aan zee.
Het moet 1960 zijn geweest,zeer streng en liefdeloos.
Hele grote slaapzalen met ongeveer 30 meisjes op zaal.
Na het douche werd ik met een soort brandweerslang met ijskoud water afgespoten dat was goed voor de astma zeiden ze.
Op je brood als lekkernij laagje cacao met suiker.
Zeer traumatische ervaring.

Ooh ik ben in Hogeveen geweest.
Als klein meisje van 6.
Vreselijk vond ik om 6 weken van huis te zijn.
Na 3 weken mochten ouders komen, helaas mijn moeder was er niet.
Ook mijn oudere zus en broer niet.
Hoe kun je dit je kind aandoen.

Ik ging naar Nunspeet. Het was een soort kasteel en het heette (dacht ik) onze woning. Ik vond het er wel leuk. Ik herinner me vooral zuster Alie. Die was heel aardig. Men had wel Spartaanse methodes. Plaste je in je beddan meteen 5 minuten onder de koude douche. Op zaterdag waren er pelpinda's en kadetjes met chocopasta.
We gingen vaak wandelen en het was altijd spannend als we de onbewaakte spoorwegovergang over moesten steken. Mijn ouders kwamen 1 keer op bezoek. Ik viel niet onder de categorie bleekneusjes. Later had ik het idee dat er per school gewoon een paar kinderen in aanmerking kwamen.. ook al vielen ze niet in de doelgroep.
.

Ik ging naar Nunspeet. Het was een soort kasteel en het heette (dacht ik) onze woning. Ik vond het er wel leuk. Ik herinner me vooral zuster Alie. Die was heel aardig. Men had wel Spartaanse methodes. Plaste je in je beddan meteen 5 minuten onder de koude douche. Op zaterdag waren er pelpinda's en kadetjes met chocopasta.
We gingen vaak wandelen en het was altijd spannend als we de onbewaakte spoorwegovergang over moesten steken. Mijn ouders kwamen 1 keer op bezoek. Ik viel niet onder de categorie bleekneusjes. Later had ik het idee dat er per school gewoon een paar kinderen in aanmerking kwamen.. ook al vielen ze niet in de doelgroep.
.

ik ben vanaf mijn vijfde jaar tot mijn elfde of twaalfde jaar in twee kolonie huizen geweest op schiermonnikoog in het kindertehuis st egberts en in mooi gaasterland ik heb daar een hele mooie tijd gehad en zag er altijd weer tegenop om weer naar huis te moeten wie kan mij aan foto's of namen die met mij hier hebben geweest.

Ik ben 75 jaar oud en in Amsterdam opgegroeid. Ook ik ben twee keer in een koloniehuis geweest. EEN maal in Soest. Ik kan mij daar weinig van herinneren. Ik was pas 4 jaar oud en verbleef daar 6 weken.
De tweede maal moest ik naar Zandvoort toen ik 8 jaar oud was. Ook voor 6 weken. De levertraan zal ik nooit vergeten. En niet te vergeten de hoogtezon met een mica brilletje op. Dat ik school miste weet ik niet meer. Wel dat het voor mijn zelfvertrouwen niet zo prettig was.

ik zat als bleekneusje in koloniehuis Kerdijk in Egmond aan zee .. denk 1961....iemand nog foto's uit die tijd?

Ik (7) ben in mei/juni 1964 zes weken in Kinderrustoord st.Antonius aan de Bosscheweg in Boxtel geweest, ik was behoorlijk ziek door de mazelen. Ik herinner me dat nog, hoge koortsen, met het gevoel dat in mijn bed veel zand lag. Na de ziekte hield ik een holle, akelige hoest, die niet overging. Om daaraf te komen, kon ik zes weken naar Boxtel. Ik moest er ook mijn achtste verjaardag vieren. Dat was heel gezellig gedaan. Pakjes kreeg ik over de post, een boekje van Paulus de Boskabouter en een badpakje. Ik heb de bedankbrieven nog, die ik naar huis schreef, dat moest. Verder werden we er goed behandeld, het vel op de melk at ik zelf op.
's Middags slapen werd niks, ik verveelde me dood en lag altijd te spelen. Eén keer ben ik wel als een blok in slaap gevallen. Er was één boek van Ot en Sien, dat ik bij me hield tot ik het gelezen had, ik verstopte het onder mijn matras.
Naar huis gaan was een feestje, ik voelde me net een prinsesje, met een mooie jurk aan. Die mocht niet mee naar Boxtel, dus ik had geen jurk voor de zondag.....

Ik zat in Vierhouten, Elspeterweg 123.In december 1964 gekomen, 9 jaar oud. Aanvankelijk voor 6 weken maar die werden met 6 weken verlengd omdat ik niet genoeg was aangekomen. Er mocht helemaal geen kontakt zijn met thuis, behalve 1x per week een brief schrijven die gecensureerd werd. Als je schreef dat je het niet fijn vond werd de brief verscheurd en kon je opnieuw beginnen. Na 3 maanden naar huis, met de trein, gebracht door juffrouw Gerdi. De mensen die me kwamen halen op het station waren mijn ouders. Vreemde mensen voor mij, Thuis was een vreemd donker huis. Het kontakt met thuis was vervreemd en is nóóit meer geworden als voorheen.
Ik ken nog de namen van de paarden Norit en Muhn en enkele namen van kinderen die bij mij zaten. Bennie Slagmolen (zelfs zijn adres in Utrecht ken ik nog uit mijn hoofd), Peter en Paul Jansen en een héél lieve juffrouw Gerdi Dijkhuis. Met haar heb ik nog lang gecorrespondeerd tot ik haar adres kwijtraakte. Inmiddels weer kontakt... héél fijn en bijzonder. Ik kan veel vertellen over mijn tijd daar, maar je kan dit alleen begrijpen als je er zelf gezeten hebt. Het blijft nog altijd een rare periode om op terug te kijken. Nu ik zelf ouder (65) ben kan ik niet begrijpen hoe ouders hun kwetsbare kinderen zo jong, totaal uit beeld konden onderbrengen in een vreemde wereld, ver van huis, zonder kontakt. Ik word daar nog regelmatig verdrietig van.

Ik heb jaren 55 tot 62. Vele malen in Zeist ( Kolonie )gezeten. Ik weet niet hoe het Huis meer heten,