'Mijn lijf heeft de donorlongen omarmd. Ik waardeer elk moment dat ik vrij kan ademen'

Paul Tolenaar & Hester Doove

José van Dalen (63) kreeg na een longontsteking de ziekte longfibrose, een zeldzame en ernstige longaandoening. In 2019 ontving ze donorlongen.

"In voorjaar 2019 was de dag van mijn longtransplantatie, een dag die ik nooit zal vergeten. Tot mijn 45ste had ik nooit last gehad van mijn longen. Ik was altijd fit, werkte als Cesartherapeut, deed aan tennis en gaf hardlooptrainingen. Maar na een dubbele longontsteking in 2006 begon ik te kwakkelen. En dat werd steeds erger. Ik hoestte veel en kreeg steeds meer moeite met ademhalen. Na jaren van onderzoeken en ellende kreeg ik uiteindelijk de diagnose longfibrose. De artsen wisten niet precies wat de oorzaak was, maar duidelijk was dat mijn longen niet meer functioneerden zoals ze moesten. De jaren na mijn diagnose waren zwaar. Ik verloor mijn energie en mijn zelfstandigheid. Het ging steeds slechter. Op een gegeven moment woog ik nog maar 46 kilo en deed ik 10 minuten over 60 meter lopen. Ik had constant zuurstof nodig. In 2017 kwam de mogelijkheid van een longtransplantatie ter sprake. Er was geen andere optie meer. Ik werd op de wachtlijst geplaatst en moest afwachten. Soms was ik wanhopig, vooral toen ik weer naar huis gestuurd werd omdat de aangeboden longen niet geschikt waren. Ik had zelfs al een afspraak staan met de huisarts om over euthanasie te praten.

De derde keer dat ik gebeld werd, was het eindelijk zover. Het was een wonder dat ik deze kans kreeg. De operatie zelf was een keerpunt. Wat een opluchting om na de transplantatie weer lucht te krijgen. Binnen twee dagen kon ik al een klein rondje lopen in mijn kamer. Na drie weken mocht ik naar huis. Het was verbazingwekkend hoe snel mijn lichaam zich aanpaste aan de nieuwe longen. Mijn lijf heeft de donorlongen echt omarmd. Natuurlijk was het herstel niet zonder uitdaging. De medicatie die ik moet slikken en de bijwerkingen die ik daarvan krijg, maken het soms lastig, maar ik leef!

Nu, bijna zes jaar later, kijk ik terug met een gevoel van dankbaarheid. Ik heb minder energie dan vroeger, maar ik kan weer dingen doen die ik zo heb gemist. Het leven is weer vol kleur, en ik waardeer elk moment dat ik vrij kan ademen.”