'Niks is na de feestdagen tijdelijker dan goede voornemens'

Maar dat vuurwerk… Wie heeft toch verzonnen om in de maand van vrede en verzoening oorlogje-voor-volwassenen te spelen? Mannendingetje! Bah!

December is ook de maand van overvloed: te veel en te vet. Daarvoor hebben we goede voornemens uitgevonden. Maar u en ik weten: niks is na de feestdagen tijdelijker dan goede voornemens. Of gaan we het dit jaar écht anders doen? Ik herinner me uit de jaren 60 en 70 idealistische dwarsliggers die al die overdaad maar niks vonden en kerst vierden met boerenkoolstamppot, bruine boterhammen en eikeltjesthee. Dat zal ze leren, die schranzers! Deze kerstcritici waren toen uitzonderingen. Er werd lacherig gedaan over de pluizige hippies in grofgebreide, sombere truien, die gegrilde kippen en gebraden reeruggen verafschuwden. Nu met ons kritische klimaatdenken en het snelgroeiend aantal vegetariërs ben je geen uitzondering meer wanneer je de kerstvreugde niet per se afmeet aan het aantal geconsumeerde (vette en alcoholische) calorieën.

Die idealisten van toen waren hun tijd vooruit. Nu moet je bij álles denken: kan dit nog wel? Neem de kerstman. Mag die nog wel in deze tijd van genderneutraal denken? Wat we sinds mensenheugenis gezel­lig vonden, mag plots niet meer. Een beetje zoals we Zwarte Piet na eeuwen van onbegrensde kinderpret in de ban deden? Ik heb tot nu nog geen actievoerders over Santa Claus gehoord. Kan niet lang meer duren. De kerstman wordt dan kerstmens (hij, zij, het). De kerstboom dan. Verspillend ook en qua klimaat zéér incorrect. Ik fantaseer over ruisende bossen in Zweden en Noorwegen. Midden in die wijde wouden liggen de uitgestrekte akkers waar duizenden kerstbomen in kaarsrechte rijen geduldig wachten op hun fatale kettingzaag-momentje. Neem dan een kunstkerstboom! Die gaat járen mee. Veel beter voor het milieu, toch? Eh… Dat heb ik even ­opgezocht. De kunstkerstboom (made in China) is qua CO2 schadelijker dan uw blauwspar of nordmannboom. Echt waar! En dan (sorry, het moet even) het kerstpakket. Ik ben al twintig jaar freelancer en heb dus geen baas die me rond 20 december verblijdt met een royaal kerstpakket, volgepropt met voorspelbare kruidkoek, ingeblikte dode vis en iets ondrinkbaars in een fleurige fles.

Verzin ik het of zag ik in het dorp van mijn jeugd elk jaar collega’s van de fabriek van mijn vader door de sneeuw per fiets naar huis ploeteren met zo’n vrolijk verpakte verrassingsdoos onder de snelbinder? Dat is verleden tijd, toch? Verrassing: er worden weer méér en niet mínder kerstpakketten weggegeven. Hopelijk worden alle ontvangers daar ouderwets gelukkig van.

Geniet! Tot volgend jaar.