Tien jaar geleden kwamen we geregeld in Frankrijk
In januari liepen we over een markt in de Bourgogne. De zon scheen en overal zaten Fransen op terrassen. Ze dronken bier en rosé, geen koffie, want het was al half twaalf. Dan is het in Frankrijk tijd voor het aperitief. Tien jaar geleden kwamen we geregeld in Frankrijk.
Nederlandse vrienden van ons hadden er een huis en hielden zich daar aan een Franse leefwijze. Om half twaalf maakte de gastheer een fles rosé open, een uur later aten we een warme maaltijd met rode wijn en de rest van de middag hielden we siësta.
Op deze reis wisten we ons te beheersen. Wijn is heerlijk, maar we wilden nog wat anders doen dan drinken en slapen.
Toen wij een volkstuin kregen, was ik bang dat de jolige Franse stemming daar ook zou toeslaan, vooral wanneer de zon scheen en ik al flink had staan schoffelen. Ik heb geen sterke wilskracht. Als iemand feestelijk doet met een kurkentrekker in zijn hand, kost het me moeite om ‘Nee, dank je’ te zeggen. “Je bent niet de enige,” zei een arts die in de verslavingszorg werkt, “vooral senioren drinken overmatig veel.”
“Comazuipen?” vroeg ik. Maar zo erg was het niet. Jongeren doen dat. Die slaan in korte tijd een grote hoeveelheid drank achterover en vallen dan bewusteloos om. Oude mensen drinken voor de gezelligheid. Die begint soms al vroeg. Ik kwam een keer op bezoek in Zuid-Spanje, waar een Nederlandse kolonie was neergestreken in een appartementencomplex bij een golfbaan. Er woonden bemiddelde pensionado’s die de hele dag niets anders te doen hadden dan zichzelf vermaken. Werken hoefde al lang niet meer, dus vierden ze het hele jaar vakantie. Daar hoorde een drankje bij. Van Spanje maakten ze niet meer mee dan de wijn, de zon en de sardines.
Op straat zie je alleen maar nette mensen
“Ze beginnen vroeg in de middag,” vertelde de arts, “met een glaasje voor de lunch. Op één been kun je niet lopen, dus dat worden er twee. Dan gaan ze aan tafel en bij Spaans eten hoort nu eenmaal Spaanse wijn. Twee glazen, nou vooruit, er zit nog een bodempje in de fles. Dat is zonde. Dan gaan ze naar de golfbaan en bestellen ze sangria, daar zit fruit in, dus dat is gezond. Om half tien ’s avonds eten ze, met een fles wijn erbij natuurlijk. Tegen de tijd dat ze gaan slapen, hebben ze toch zeker tien glazen op.”
Ik had al eens eerder gelezen over Amerikaanse villa- dorpen die speciaal gebouwd zijn voor kwieke oude mensen. Er heerst een streng regime. Vuilnis mag niet aan de weg worden gezet, maar moet naar een verzamelpunt worden gebracht. De gazons moeten er netjes verzorgd bij liggen en harde muziek is er verboden. Op straat zie je alleen maar nette mensen. De anderen zitten binnen en drinken.
Je kunt drinken uit wanhoop, uit eenzaamheid, bij gebrek aan een beter idee, maar af en toe heffen we een glas uit vreugde: op 35 jaar Plus Magazine, een mooie leeftijd, en dat het blad 100 mag worden!
Yvonne Kroonenberg (72) is schrijver en psycholoog. Ze schrijft maandelijks in Plus over relaties in brede zin.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
