Yvonne Kroonenberg: 'Schoolreünie'

Yvonne Kroonenberg
Hadewych Veys, visagie Borka Florentinus

Ik heb prosopagnosie, dat is dokterslatijn voor geen gezichten kunnen herkennen. In mijn ogen zien alle jonge blonde vrouwen met lang haar er hetzelfde uit en kale mannen met brillen ook. Ik schaam me voor mijn onvermogen, dus lieg ik altijd als iemand vraagt of ik nog weet wie hij of zij is.

U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.

Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.

In de supermarkt kwam een kale man met een bril naar me toe. Hij keek me verwachtingsvol aan. “Ik ben Jan,” lachte hij, “Jan Koops.”

Ineens zag ik het. Ik heb met Jan Koops op de middelbare school gezeten, hij zat een klas hoger. “Ik was vroeger verliefd op jou”, bekende hij. “Dat kan niet!” riep ik uit, want in mijn herinnering was nooit iemand verliefd op mij. Ze vielen allemaal voor mijn beste vriendin, die mysterieus was en lang donkerblond haar had. “Echt waar!” zei Jan. “En je ziet er nog steeds prachtig uit.”

Als oude mensen die elkaar van vroeger kennen ­elkaar tegenkomen, zien ze geen rimpels, geen grijs haar, geen verval. Ze kijken met de blik van het verleden. Dat is ook de aardigheid van schoolreünies. Wanneer je binnenkomt, zie je bejaarden in hun goeie goed met een glas in hun hand, maar zodra je ­naderbij komt, herleeft het beeld van de klas van toen. Jan Koops had een brede kop gekregen en hij was tamelijk gezet, maar ik zag ineens een jongen met lang haar op een Puch met een hoog stuur.

Daarin schuilt ook het gevaar van een schoolreünie. Vreemdgaan begint vaak met een ontmoeting met iemand van vroeger, voor wie je romantische gevoelens had. Het is misschien wel de schadelijkste vorm van overspel, omdat er geen slecht huwelijk aan ten grondslag hoeft te liggen. Als een echtpaar voortdurend ruzie heeft of zich kleurenblind verveelt met elkaar, kan het nog weleens helpen als een van de twee vreemdgaat. Uit de consternatie die het gevolg is, komt soms ook een hernieuwde waardering voort, of in ieder ­geval duidelijkheid.

Maar een geheime romance met een jeugdliefde heeft een heel ander effect, vooral wanneer het echtpaar kinderen heeft. Als er niets aan de hand was en er ineens sprake is van een jeugdliefde die is opgevlamd tot een uitslaande brand, voelen zij het als verraad en de bedrogen partner ziet het al net zo. Zelfs als de jeugdliefde uitdooft en uiteindelijk geen scheiding teweeg heeft gebracht, zijn het de kinderen die heel lang geen liefde en vertrouwen meer willen geven.

Een vriend van mij is dat overkomen. Hij dacht dat een romantisch uitstapje met een jeugdvriendin niet zoveel kwaad kon. Hij hield immers genoeg van zijn vrouw om haar geen verdriet te doen? Maar zijn dochter had meteen in de ­gaten dat pappie vreemdging. Zij heeft het hem nooit vergeven en ­behandelt haar vader sindsdien met minachting. Daar lijdt hij onder en dat is te zien. Een verslagen man herken ik meteen.

Yvonne Kroonenberg
Hadewych Veys

 

Yvonne Kroonenberg (73) is schrijver en psycholoog. Ze schrijft maandelijks in Plus over relaties in brede zin.

Reactie toevoegen

Comment

  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.