Bijzondere liefdesverhalen van Pluslezers

‘Vanaf ons zesde liepen we met elkaar op naar school’

Henk en Jannie 1
Petronellannita | Visagie & styling Ronald Huisinga

Veel liefdeskoppels hebben elkaar tijdens de dansles of in het uitgaansleven ontmoet. Maar bij deze Pluslezers liep het héél anders!

Foto's Petronellannita | Visagie & styling Ronald Huisinga

Met dank aan We Fashion (poloshirt Henk), Massimo Dutti (overshirt Henk), Paprika (top Jannie), Cassis (vest Jannie), Esprit (poloshirt en trui Jaap), Zizzi (tuniek Betty), Vero Moda (vest Betty).

Henk en Jannie 2
Petronellannita | Visagie & styling Ronald Huisinga

Henk Kuling (70) woonde bij Jannie (70) als kind in de straat. Jannie was zijn eerste en enige liefde. Inmiddels zijn ze bijna ­vijftig jaar getrouwd.

Henk: “Jannie en ik liepen vanaf ons 6de met elkaar op naar school. Zo ontstond er wat tussen ons. Op het schoolplein deed ik als enige jongen uit de klas mee met touwtjespringen. Natuurlijk om zo bij Jannie te zijn.”

Jannie: “‘Henk en Jannie gaan met elkaar’, zeiden de kinderen. Zo was het en zo is het gebleven, alle jaren dat we op de lagere school zaten. Onze eerste kus vond plaats na de gymles; een vriendinnetje stond op de uitkijk zodat niemand ons zou zien.”

Henk: “Ik viel op haar vanwege haar stralende lach. In de pauze speelden we vaak samen met klas­genoten buiten. Na schooltijd ging zij naar huis om huiswerk te maken.”

Jannie: “Maar ik was wel jaloers hoor! Als Henk dan weer terugging naar het schoolplein om met een ander meisje te spelen, vond ik dat helemaal niet leuk. Na onze schooltijd gingen we uit elkaar. Ik ging naar de hbs en Henk naar de ulo. In die tijd werkte hij bij de melkboer en als hij dan bij ons huis kwam, zorgde ik dat ik altijd beneden was om hem te kunnen zien.”

Henk: “Ik had helemaal geen oog meer voor Jannie, maar ook niet voor andere meisjes. Mijn baantje bij de melkboer vond ik hartstikke leuk en verder dacht ik niet meer terug aan mijn vriendinnetje van vroeger. Ook al woonden we bij elkaar in de straat, ik kwam haar nauwelijks nog tegen.”

Jannie: “Toen we 19 waren, kwam er een schoolreünie waar ik Henk weer zag. Zodra er gedanst werd, liep ik naar hem toe om hem de dansvloer op te vragen. Gelijk voelde het vertrouwd. Kort daarna zijn we naar de bioscoop gegaan en toen sloeg de vonk echt over.”

Henk: “Jannie was vanaf dat ­moment weer mijn meissie met haar stralende lach. Alleen moest ik kort daarna voor zestien maanden in militaire dienst. Verschrikkelijk! Ik had echt hartzeer. Zo vaak als ik kon, ging ik bij Jannie langs, helemaal vanuit ’t Harde naar Rotterdam.”

Jannie: “Na zijn dienstplicht is Henk bij mij en mijn ouders komen inwonen, omdat ik op dat moment niet welkom was bij zijn ouders. Gelukkig is dat later goedgekomen.” 

Henk: “Mijn moeder vond Jannie niet bij onze familie passen. Ik koos voor mijn meissie en daar heb ik nooit spijt van gehad. Inmiddels zijn we bijna vijftig jaar getrouwd.” 

Jannie: “In onze jeugd hebben we een goede basis gelegd voor ons latere samenzijn. En wat is het grappig om foto’s van ons bij elkaar te zien toen we nog maar 6 jaar oud waren. Henk heeft nooit een ander vriendinnetje gehad dan ik. Ik was zijn eerste en gelijk de laatste!”

Jaap en Betty
Petronellannita | Visagie & styling Ronald Huisinga

Betty (64) plaatste 45 jaar ­geleden een advertentie waarin ze een penvriend zocht. Jaap van Klinken (67) reageerde, maar kreeg een auto-ongeluk en raakte in coma. Toch werden ze een stel.

Betty: “Op mijn 19de was ik een huismusje en had nog nooit een vriendje gehad. Wel zocht ik een penvriend, maar toen ik een brief kreeg van Jaap waarin hij mij gelijk uitnodigde voor zijn verjaardag dacht ik: ja hallo, dat hoeft van mij niet. Beleefd schreef ik hem een kaartje om te zeggen dat ik niet kwam.”

Jaap: “Dat kaartje van Betty heb ik nooit ontvangen omdat ik in de tussentijd een ernstig auto-ongeluk kreeg. Ik belandde op de intensive care, waar ik een tijdlang in coma aan de beademing lag. Mijn ouders vonden Betty’s kaartje op de deurmat en belden haar om te zeggen wat er met mij gebeurd was.”

Betty: “Ik sprak een tijdje met de ouders van Jaap aan de telefoon, die vreemden voor mij waren, maar ik leefde met hen mee. ‘Ik bel ­jullie morgen even’, zei ik, omdat ik interesse wilde tonen. Zij waren in de veronderstelling dat ik Jaap goed kende, dus toen Jaap eindelijk uit het ziekenhuis werd ontslagen vroegen ze of ik bij hem langs wilde komen.”

Jaap: “Na het ongeluk was ik zwaar verminkt, vermagerd, ik kon niet praten en alleen vloeibaar voedsel eten. Maar toen ik Betty zag, was het gelijk liefde op het eerste ­gezicht. Totaal bevangen keek ik naar haar terwijl zij tegen mij sprak. We zaten elkaar vooral ­verliefd en glimlachend aan te ­kijken. Ik heb het nog nooit zo snel te pakken gehad.”

Betty: “Die ziet er helemaal niet zo slecht uit na zo’n zwaar ongeluk, dacht ik toen ik Jaap zag. Maar het bleek zijn tweelingbroer te zijn die opendeed! Jaap was inderdaad verminkt, maar uiterlijk doet mij niet zoveel. Het ging mij om zijn uitstraling. Toen hij mij bij het ­afscheid kuste in de gang, voelde ik vlinders in mijn buik. Anders had ik hem wel afgepoeierd.”

Jaap: “Ik wist die dag gelijk: dit is d’r. Het verliefde gevoel gaf me vleugels. En omdat Betty en ik niet bij elkaar in de buurt woonden, liep de telefoonrekening gigantisch hoog op. Twee jaar later waren we verloofd en ben ik naar haar woonplaats verhuisd.”

Betty: “Gek hoe het leven kan ­lopen. Daar hoor ik vast nooit meer wat van, dacht ik toen ik destijds het kaartje naar Jaap op de bus deed. Zelf ben ik een paar jaar ­geleden ernstig ziek geworden, waardoor Jaap me overal mee moest helpen. Ik had niet gedacht dat hij zó zorgzaam zou zijn, maar hij heeft me gesteund en mij er doorheen geholpen.”

Jaap: “Ik had op mijn beurt nooit kunnen denken dat Betty zo zorgzaam zou zijn, toen ik na het ongeluk­ een jaar moest revalideren. We zijn gek op elkaar, dat is wel gebleken, anders hou je het samen niet veertig jaar vol.”

Deze Pluslezers kregen op latere leeftijd alsnog een relatie met hun jeugdliefde: www.plusonline.nl/jeugdliefde