Wij woonden ruim 20 jaar in Amerika. We verhuisden in 1996 toen onze kids bijna 1, 2 en 4 jaar waren. In de zomer gingen we een paar weken naar Nederland en logeerden dan bij mijn schoonmoeder in Rotterdam.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Bij aankomst waren de kids van slag door de jetlag. Maar al snel schakelden ze om en dan kwam de onvermijdelijke vraag: “Oma, wanneer komt de SRV-man?” Amerika is een land van luxe en gemak, maar een SRV-man, nee, die hadden we niet in Washington.
Die Rotterdamse SRV-man (waarom nooit een SRV-vrouw?) was een overlever. De meeste van zijn collega’s hadden al lang het loodje gelegd; maar hij kwam nog elke week. Dat was een feestje. “Oma, heb je nog iets nodig van de SRV-man?” Ja hoor, oma had áltijd iets nodig uit het assortiment in deze logge, rondpruttelende kruidenierswagen. Herinner ik het me nu goed? Bastognekoeken, oer-Hollandse poffertjesmix, Blue Band-margarine en Douwe Egberts-koffie… De kinderen vonden het een sensatie. Ik herinner me tv-reclames met dat liedje: “Leve de man van de SRV, van je hiep, hiep, hiep hoeree.”
Voorbij die tijd. Uit mijn jeugd in Joure ken ik de voorloper van de SRV-man. Elke ochtend als wij naar school gingen, kwam melkboer Van der Heijde. In het middaguur was er achterom bij de keukendeur steevast de warme bakker. Hij had een kolossale zwarte fiets met voorop een grote mand met vers brood van bakkerij Van der Brug in de Midstraat. Net als groenteboer Huisman, die een paar keer per week langs kwam. En kent u nog de scharensliep (slijpen van messen en scharen), voddenboer (toen al ’n soort Kringloper dus) of schillenboer (een vroege variant van recycling) en kolenboer (oei, erg veel CO2…)?
Al die banen bestaan niet meer. ’t Is de vooruitgang! Er zijn in onze digitale economie veel meer banen verdwenen: boekhouders werden ontslagen, net als bankbedienden, havenwerkers, kassières, koffiejuffrouwen, lokettisten, lopendeband-medewerkers, reisagenten, telefonistes, telegrafisten, typistes en winkelbedienden. Treurig voor die mensen. Maar daarvoor in de plaats kwamen heel veel nieuwe functies.
Ik bedenk me opeens: onze kinderen hebben alledrie banen die pakweg tien jaar geleden niet bestonden! Zoon Daan (24) werkt in New York bij een Amerikaanse variant van Bol.com. Dochter Francine (26) werkt in San Francisco bij online-kamerverhuurder AirBnB. Zoon Bas (28) werkt in Zweden en verkoopt supermodern bouwgereedschap.
Mooi: door moderne techniek verdwenen veel banen, maar er kwamen méér banen voor terug. Echt waar!
En soms denk je: verandert er wel écht zo veel? Want terwijl ik thuis deze column zit te tikken, is nu al twee keer aangebeld. Een bezorger met een pakje van Bol.com. En Albert Heijn met de boodschappen. De jonge bezorgers doen dit vast niet de rest van hun leven, zoals in Joure de groenteboer, de melkman en de bakker. De moderne bezorgers rijden ook niet in zo’n pruttelende SRV-wagen, maar steeds vaker in een zoevende elektrische bestelauto. Ze hebben geen opschrijfboekje-met-potlood, maar een snelle online-terminal.
Heb ik heimwee naar toen? In een nostalgische bui misschien een beetje. Maar als je even nuchter nadenkt? Niet echt. Soms denk je: verandert er wel écht zo veel?
TV-presentator, journalist en schrijver Charles Groenhuijsen (69) laat zich graag inspireren door alles wat goed gaat in de wereld.
Reactie toevoegen